Een nieuw jaar

Lieve mensen,

graag had ik jullie gisteren al een goed nieuwjaar gewenst. Maar na mijn vrolijke futurologische stukje van oudjaarsdag ben ik weer even totaal ingestort. Ik zal jullie de details besparen, maar het komt er op neer dat ik gisteren, als eerste volledige dag in 3 maanden ziekenhuis, mijn bed nagenoeg niet uit ben geweest. Vandaag is het nog niet veel beter, het is weer domweg afwachten.

Dank voor alle attente berichten, scheepshoorns, vuurpijlen, champagnekurken en andere blast-aanvallende acties die mij bereikten tijdens de jaarwisseling. Hartverwarmend!
Lydia heeft hier overnacht in het ziekenhuis, dus we hebben samen het nieuwe jaar ingeluid, kijkend naar het vuurwerk dat Amsterdam Zuid-Oost tijdelijk betoverde. Een bijzonder moment.

Het bereiken van 2019 is voor mij al een mijlpaal op zich. Het eerste leukemische kwartaal zit erop en daar heb ik niet altijd op durven hopen. Nu gaat de focus naar de volgende jaarwisseling: 2020!
Dat geeft aan de ene kant rust, nog 12 maanden om te overleven. Aan de andere kant is het ook een desolaat landschap dat voor me ligt, met nog veel meer ziekenhuis-ellende en onzekere levenskwaliteit. Mocht het allemaal niet goed aflopen dan is dit wel een lange en pijnlijke weg.

Voor jullie allemaal wens ik een jaar van veel liefde en gezondheid. Dat zijn uiteindelijk de dingen waar het om draait - zo vanaf mijn positie bezien. De rest is bijzaak. Maak er een mooi jaar van!

het BNP van Gein de lucht in




Reacties

  1. Unknown2 januari 2019 om 14:03

    Op naar 2020!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anoniem2 januari 2019 om 14:11

    Onze wensen voor komend jaar gaan naar jou.
    We wensen alles waar je van droomt en nog veel meer!
    Hou vol, hou hoop!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Daantje2 januari 2019 om 16:15

    ❤️

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Huub2 januari 2019 om 19:17

    En daarna 2021... X

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Susanne Baalman2 januari 2019 om 19:55

    Ik wens je alle kracht, energie, heel veel liefde, warmte, hoop en heel veel mooie dierbare momenten met je liefsten. Hoop dat je je snel wat beter voelt. Liefs Suus

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Nel Pols3 januari 2019 om 18:38

    Ik wens je alles wat ik maar bedenken kan om jou de jaarwisseling van 2019-2020 thuis te laten meebeleven. Hoop dat je je weer snel wat beter en sterker voelt

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Anoniem4 januari 2019 om 13:50

    't Beste voor 2019 Herman, dat alle cellen je gunstig gestemd zullen zijn! Op naar 2020, in dat jaar zijn er vliegende auto's, robots en meer. Moet jij toch ook bijzijn!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Log in with your Google account for the best results.
Don't forget to press Publiceren after robot check.
If you post Anonymous, mention your name in the post please!!

Popular posts

6 jaar later

Afbeelding
3-0 voor de blastendoders Gisteren was het 6 jaar geleden dat ik gebeld werd door de dokter. Het bleek een breekpunt in mijn leven. Terwijl ik toen, naar huis zwierend op mijn stepje, dacht dat het mijn laatste rit was, bleek dit het begin van een nieuw bestaan. Het begon ook als nieuw leven. Na een incubatietijd, waarin infuusleidingen mij als navelstrengen verbonden met het kloppende hart van het ziekenhuis, werd ik plotsklaps weer de wereld ingesmeten. Glibberend en glijdend over de ijsbaan van onzekerheid, eerst niet in staat om te staan of te lopen, daarna niet wetend wie ik was of wat ik hier deed, begon ik aan mijn nieuwe bestaan. Net als een baby ontving ik vaccins om mijn nieuwe immuunsysteem weerbaar te maken - helaas zonder veel resultaat - en moest ik leren te praten in de taal van mijn nieuwe zijn. 'Wat doe je in het dagelijks leven?' werd snel een verhaal over ziekte - wat overigens meestal goede gesprekken oplevert - maar gaandeweg voegde zich nieuwe inhoud toe e...
Meer lezen

Tweelingbroer

Afbeelding
In maart 2019 onderging ik een stamceltransplantatie. De nieuwe cellen werden geoogst uit het bloed van mijn broer. Om plaats te maken voor de nieuwkomers werd ik eerst zo goed als dood gemaakt. Full-body bestraling en heftige chemo. En dan hopen dat het nieuwe bloed zou aanslaan. Daarna een traject met vallen en opstaan. Aanvankelijk strompelend. Gaandeweg sterker wordend, wennend aan die rare neuropathie, lerend te accepteren en om te gaan met beperkingen. Maar de oorlog in mijn lichaam, met aan de ene kant het nieuwe bloed - afkomstig van mijn broer - en aan de andere kant mijn 'eigen' weefsels, blijft latent aanwezig en wordt slechts onderdrukt door gebruik van prednison. Bij de minste aanleiding, zoals slaaptekort, koude of ziekte, vlammen de onlusten op en doet het hele lichaam pijn. Ik vraag me weleens af wie er aan de winnende hand is, in die sluimerende oorlog. Zou het DNA van  Rein  langzaam ook de omringende organen binnendringen? Of blijft het beperkt tot de bloedc...
Meer lezen

De kunst van het stilliggen

Afbeelding
Ik struikelde net over een toen niet-gepost verhaal dat ik vorig jaar schreef aan het begin van de Nederlandse zomer. (Nu heb ik het alsnog geplaatst) . Ik beschreef daarin hoe ik voor het zoveelste jaar op rij ziek werd in Amsterdam, onder invloed van het slechte weer en rondgaande virussen en hoe ik dat lot liever accepteerde dan op de vlucht te slaan. Dit jaar stond ik er anders in. Door alle drukte en het vele Europese bezoek heb ik zelfs in Kaapstad enkele maanden ziek en kwakkelend doorgebracht, uiteindelijk wederom uitmondend in een longontsteking. Toen die bestreden was, vond ik het wel mooi geweest. Tijd om het heft in eigen hand te nemen. Eind april in Nederland aangekomen was het nat, koud, guur. Ik sprak met de kinderen af op een terras buiten, onder warmtelampen. Thuis in een besloten ruimte zitten met z'n allen durfde ik niet aan. De dag erna heb ik het vliegtuig naar Italië genomen. Dat werd het begin van een rondreis, door Italië, Spanje en Portugal. Deels alleen, ...
Meer lezen