Terug naar de Kaap
Ik heb even niet geschreven en dat heeft verschillende redenen. Ten eerste gebeurde er niet bijster veel dat het vermelden waard is. Ten tweede was het een tijd met veel hoofdpijn en weinig energie. Ten derde ben ik in mijn hoofd bezig met de beloofde ‘lessons learned’, maar ik voel dat ik nog niet genoeg afstand heb om daarover te schrijven. Mijn kijk op het leven blijft veranderen. Was ik een half jaar geleden nog helemaal bereid het einde te accepteren en - zolang zich dat einde nog niet aandiende - de mensheid te zien als een continuüm waarvan ik een onbeduidend deel uitmaak, nu merk ik dat ik moeite heb om deze naar het Boeddhisme neigende levensbeschouwing te omarmen. Het ego speelt weer op, plannen ontstaan in mijn hoofd. Intussen is het herstel traag, wat leidt tot slijtage. Daar waar eerst gevochten werd, is het nu afwachten. Stapjes voor- en achteruit. Het is een ingewikkelde fase. Elke keer dat ik denk dat ik weer een sprong vooruit heb gemaakt, krijg ik wee