Zes maanden Zeroisme
zomaar op een maandagmiddag Het is zes maanden geleden dat ik mijn Zeroistisch manifest postte. Ik ging me overgeven aan het nietsdoen. Ik zou me niet meer gek laten maken door doelen die zich in mijn hoofd nestelden. Ik zou mijn brein rust geven, de olifanten temmen. Hoe heeft dat uitgepakt? Allereerst: ik heb een heleboel niks gedaan. Het uitblijven van blogposts is daarvan een bewijs. Ook het voorgenomen Zeroistisch Platform is op geheel Zeroistische wijze (nog) niet van de grond gekomen. Wat ik wel heb gedaan is een heel fijne Europese zomer beleefd. Het kwam door de koude april en meimaanden nog wat langzaam op gang maar naarmate de zon doorbrak, begonnen de levenssappen weer te stromen. En ditmaal bijna tot het eind geheel virusvrij gebleven. Dat afzettend tegen de drie zieke maanden van vorig jaar, maakt dit tot een topseizoen! We hebben heerlijk in Amsterdam gezeten, de hele stad afgevaren met ons grachtenbootje, zeilboten gehuurd (nu de Jacob van Berlijn een ander thuis heeft