the Hermanator fights back!

(in de tussentijd is Lydia bij mij aan boord gestapt, na Covid-negatief getest te zijn. We varen van Amsterdam naar Friesland om de huurboot terug te brengen ) Rillend van de koorts ligt lydia in bed. De in Kaapstad bemachtigde thermometer geeft 39.5 aan. Hoe kon dit nu weer gebeuren? Waar komt dit vandaan? Lydia is nooit ziek. Twee weken clean geleefd, negatief getest voor Covid en nu hier alleen met mij aan boord van onze huurboot. Hoe the F kan een virus zich weer tussen ons wringen?  Ik verhuis mijn beddengoed naar de hut voorin. Weer gescheiden.  Terwijl ik in een potje roer om toch wat avondeten op tafel te kunnen zetten, sta ik te janken. Lyd ziek, misschien wel Corona. Wat voor lijdensweg gaat zij tegemoet? Hoe gevaarlijk is dit? En ongeacht welk virus of bacil ze bij zich draagt, ik moet het niet krijgen. Daar is dit allemaal ooit om begonnen. Daarvoor ben ik naar Afrika gegaan, daarom heb ik me afgezonderd op eiland en boot.  En nu we eindelijk weer bij elkaar z

Vandaag is het zes jaar geleden dat Lydia en ik elkaar het ja-woord gaven. We waren toen al een jaar of zes bij elkaar, dus het was meer een bestendiging dan het begin van ons samenzijn. Het feest duurde een week en werd in kleine kring gevierd op Cyprus, het eiland waar mijn zwager met zijn gezin woont. En hoe geweldig was dat! Omringd door onze zes kinderen, familie en een paar vrienden dansten we in de zon, dansten we onder de maan, smeten we volgens Griekse traditie stapels borden kapot en beleefden we een euforische, mooie week. We hadden ook wel wat te vieren. We hadden een geweldig gezin. Samen stonden we ijzersterk, we kregen geen genoeg van elkaar. Het leven was goed voor ons. Het thema voor onze trouwerij was ‘Samen Meer’. Met als achterliggende gedachte dat wij ieder individueel mooie mensen zijn, maar samen nog veel mooier. We hadden hiervoor zelfs een logo ontwikkeld, dat we in twee - afzonderlijk mooie - helften op onze armen getatoeëerd hebben, in plaats van