Chemo

Inmiddels een aantal kuren wijzer weet ik zo langzamerhand wat over chemotherapie en bijbehorende ongemakken. Laat ik er wat woorden aan wijden, beter dan dat jullie dit uit eigen ervaring moeten meemaken.

Het naar binnenwerken van een chemo-cocktail is niet heel anders dan een avond goed zuipen, maar dan met een uiterst langgerekte kater. Soms begint het al direct bij de inname - een gevoel van misselijkheid overspoelt je. Of je krijgt een soort allergische reactie, een blozend gevoel en tintelende vingers en tenen, dat dan pas weer na een maand of twee verdwijnt.
Dan afhankelijk van de gebruikte middelen, misselijkheid, hoofdpijn, algehele lamlendigheid en soms een wollig gevoel in je hoofd. Niet in staat tot denken of lezen, alleen kunnen vegeteren in half-dromende staat. Een vervelende kater, die dagen nodig heeft om uit te razen.

Op langere termijn komen er effecten bij die te maken hebben met het doel van de chemo - het remmen van sneldelende cellen. Deze remmende werking treft als het goed is natuurlijk vooral de kwade tumorcellen, maar tast helaas ook allerlei goedbedoelende delen van het lichaam aan. Haaruitval is wellicht het meest bekende gevolg, maar het meeste ongemak komt voort uit het spijsverteringskanaal. Van mond tot kont zitten we vol met vele meters slijmvlies-omklede kanalen. Dit slijmvlies ververst zichzelf normaal gesproken enkele keren per dag. Een belangrijk deel van onze ontlasting bestaat dan ook uit onze eigen dode darmbekleding. Maar door toedoen van de chemo wordt dit proces geremd. Het begint al bij een droge mond, minder goed kunnen slikken, eten dat minder smaakt, en het breidt zich allengs uit naar het darmstelsel, waar zich vervolgens opstoppingen manifesteren. Zoals ik al in mijn poepverhaal memoreerde, is het op gang houden van de spijsvertering in al haar aspecten een van de grootste uitdagingen.
In het vorige rondje nelarabine c.s. liep de machine tijdens de eerste dagen van het nieuwe jaar volledig vast. Met enorme buikpijnen en slapeloze nachten tot gevolg. Nu, bijna drie weken later, zit ik in dezelfde cyclus en probeer de zaak preventief op gang te houden. Liever de hele dag boven de pot hangen dan herhaling van die ellende...

De effecten komen in golven en vaak op verrassende momenten. Net als je denkt dat het nu toch wel weer drie weken geleden is sinds de laatste gift, kan zich weer iets aandienen. Opeens een droge huid of weer tintelende ledematen, knallende hoofdpijn, obstipatie, een kokend hete nek, gevoeligheid voor geuren, gistende buik, misselijkheid gebrek aan eetlust.

Maar misschien wel het grootste en - voor mij - meest onverwachte effect is de uitwerking die de chemokater heeft op mijn geest. Als je fysiek echt in de put zit, helemaal niets kunt en alleen maar pijn hebt, dan kan zelfs mijn positivisme me niet meer motiveren. Het zijn die momenten dat het 'grote blauwe knuffelmonster' de meest welkome optie lijkt. Ik weet inmiddels dat ik mezelf ook weer uit zo'n gat kan trekken en hopelijk heb ik daar de volgende keer houvast aan. Maar ik weet inmiddels ook dat de strijd tegen mezelf de zwaarste is.

Er zijn ook een paar positieve bijwerkingen van al die chemicaliën. Van prednison en dexamethason word ik gewekt uit mijn neveligheid, ze wakkeren mijn eetlust aan en helpen bij het schrijven van stukjes - slapeloosheid voor lief nemend. Vandaag ben ik weer voor 4 dagen begonnen met de dexamethason - ik zal mezelf wel in de hand moeten houden om de herwonnen eetlust niet te bezuren in de vorm van downstream opstoppingen.
Verder hoef ik me tot dusver - ondanks langzaam teruggroeiend donshaar op m'n hoofd - niet of nauwelijks te scheren. Ik heb een hekel aan dat gescheer, dus voor mij een positief effect.
En tot slot is mijn anders zo indringende okselgeur compleet verdwenen. Al maanden heb ik kunnen leven zonder deodorant - hetgeen niet lang geleden nog een misdrijf tegen de mensheid zou zijn geweest. Het viel me pas echt op toen mijn vertrouwde oudemannenmuskusgeur twee weken geleden opeens weer terugkwam. Gelukkig weer verdrongen door de nieuwe chemoronde. Laat het nog even duren!
Misschien valt er een cocktail te verzinnen die ook na genezing de voordelen combineert? Dat wordt vast een doorslaand farmaceutisch succes!