LymphoBlaster, the Game!

Vandaag creativiteit van een andere orde.

Eerder schreef ik in mijn verhaaltje Wat zou een werktuigbouwer doen over een computerspel dat de hele wereld zou rekruteren in de strijd tegen mijn ziekte. Het is wat hoog gegrepen om echt zoiets voor elkaar te krijgen, maar direct werd bij mij het idee geboren dat alleen al een game een ludieke manier zou zijn om anderen mee te laten vechten.

Ik heb me er even in vastgebeten en er is resultaat! Met in het achterhoofd een jaren '80 arcade game in Flash Gordon stijl is een grappig spelletje ontstaan dat jullie allemaal in staat stelt om mee te vechten tegen die nare LymfoBlasten die mijn bloed teisteren.
De cover art werd verzorgd door Daan van Hapert, aanstaande vader van ons eerste kleinkind!

Het spel kan alleen gespeeld worden op een computer met een toetsenbord. Hey, it's the Eighties!

Hier een link naar LymphoBlaster, The Game!

Mogelijk vraagt je browser om Flash te installeren of toegang te geven tot het gebruik ervan. Is tot nu toe op alle computers gelukt. Onder de game staan nog wat instructies, of druk op H in het openingsscherm.

Het implementeren van een online High Score systeem ging me teveel tijd kosten. Op vrijwillige basis kun je je prestaties hier delen: High Score formulier
En hier de High Score lijst

Veel plezier, vecht lekker met me mee!


De fantastische game art van Daan van Hapert!




Reacties

  1. Frans Ruigrok22 oktober 2018 om 16:42

    GEWELDIG (en idd mooie artwork )

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lydia22 oktober 2018 om 19:47

    Fantastisch werk van zowel jou als Daan!!
    Ik ben alleen bang dat ik nu toch echt voor het eerst van mijn leven aan de computergame zal moeten.....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Maria M.22 oktober 2018 om 20:00

    Helaas werk ik alleen met een Ipad...en eerlijkgezegd ben ik ook niet zo’n echte computer vechter. Vraag me af of Allan het op zijn laptop zou willen proberen. Hangt ook erg van de vertaling af, want google is daar niet echt geweldig in, tot teleurstelling van Marileen, die ook echt meeleeft.
    Leuk en goed plan in ieder geval! xx

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Birgitte22 oktober 2018 om 20:56

    HELD!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Joey22 oktober 2018 om 22:08

    Ik heb een toetsenbord, zelfs 2! Wat onwijs lachen, mis nog wel wat geluidseffecten en een duf computer muziekje, dan ben ik echt terug in de eighties :) maar goed we moeten ook altijd wat te klagen hebben. En wat een talent heeft Daan! xxx Joey

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Anoniem22 oktober 2018 om 22:50

    Hahaha wat goed dit. Word helemaal geteleporteerd naar mijn jeugd. Nog best tricky die blasten blasten zonder de goede cellen te killen. Ik ga natuurlijk voor de highscore, wel even oefenen nog.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Anoniem23 oktober 2018 om 23:45

    Goede game, hopelijk is het in real life ook mogelijk die bastards te verslaan!

    Score: 10360, geen idee of dat goed of slecht is :-)

    Take care kerel! Aldebert

    Score: 10360, geen idee of dat goed of slecht is :-)

    Take care kerel! Aldebert

    Score: 10.360, geen idee of dat goed of slecht is :-)

    Take care kerel! Aldebert

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Anoniem23 oktober 2018 om 23:46

      oops, per ongeluk in 3-voud, sorry...…. ;-)

      Verwijderen
  8. Anoniem25 oktober 2018 om 00:01

    Liz here, got 12280 but then messed it up on the next level... super cool game. Sending the same blasting light energy to you from across the pond.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Log in with your Google account for the best results.
Don't forget to press Publiceren after robot check.
If you post Anonymous, mention your name in the post please!!

Popular posts

6 jaar later

Afbeelding
3-0 voor de blastendoders Gisteren was het 6 jaar geleden dat ik gebeld werd door de dokter. Het bleek een breekpunt in mijn leven. Terwijl ik toen, naar huis zwierend op mijn stepje, dacht dat het mijn laatste rit was, bleek dit het begin van een nieuw bestaan. Het begon ook als nieuw leven. Na een incubatietijd, waarin infuusleidingen mij als navelstrengen verbonden met het kloppende hart van het ziekenhuis, werd ik plotsklaps weer de wereld ingesmeten. Glibberend en glijdend over de ijsbaan van onzekerheid, eerst niet in staat om te staan of te lopen, daarna niet wetend wie ik was of wat ik hier deed, begon ik aan mijn nieuwe bestaan. Net als een baby ontving ik vaccins om mijn nieuwe immuunsysteem weerbaar te maken - helaas zonder veel resultaat - en moest ik leren te praten in de taal van mijn nieuwe zijn. 'Wat doe je in het dagelijks leven?' werd snel een verhaal over ziekte - wat overigens meestal goede gesprekken oplevert - maar gaandeweg voegde zich nieuwe inhoud toe e...
Meer lezen

Tweelingbroer

Afbeelding
In maart 2019 onderging ik een stamceltransplantatie. De nieuwe cellen werden geoogst uit het bloed van mijn broer. Om plaats te maken voor de nieuwkomers werd ik eerst zo goed als dood gemaakt. Full-body bestraling en heftige chemo. En dan hopen dat het nieuwe bloed zou aanslaan. Daarna een traject met vallen en opstaan. Aanvankelijk strompelend. Gaandeweg sterker wordend, wennend aan die rare neuropathie, lerend te accepteren en om te gaan met beperkingen. Maar de oorlog in mijn lichaam, met aan de ene kant het nieuwe bloed - afkomstig van mijn broer - en aan de andere kant mijn 'eigen' weefsels, blijft latent aanwezig en wordt slechts onderdrukt door gebruik van prednison. Bij de minste aanleiding, zoals slaaptekort, koude of ziekte, vlammen de onlusten op en doet het hele lichaam pijn. Ik vraag me weleens af wie er aan de winnende hand is, in die sluimerende oorlog. Zou het DNA van  Rein  langzaam ook de omringende organen binnendringen? Of blijft het beperkt tot de bloedc...
Meer lezen

De kunst van het stilliggen

Afbeelding
Ik struikelde net over een toen niet-gepost verhaal dat ik vorig jaar schreef aan het begin van de Nederlandse zomer. (Nu heb ik het alsnog geplaatst) . Ik beschreef daarin hoe ik voor het zoveelste jaar op rij ziek werd in Amsterdam, onder invloed van het slechte weer en rondgaande virussen en hoe ik dat lot liever accepteerde dan op de vlucht te slaan. Dit jaar stond ik er anders in. Door alle drukte en het vele Europese bezoek heb ik zelfs in Kaapstad enkele maanden ziek en kwakkelend doorgebracht, uiteindelijk wederom uitmondend in een longontsteking. Toen die bestreden was, vond ik het wel mooi geweest. Tijd om het heft in eigen hand te nemen. Eind april in Nederland aangekomen was het nat, koud, guur. Ik sprak met de kinderen af op een terras buiten, onder warmtelampen. Thuis in een besloten ruimte zitten met z'n allen durfde ik niet aan. De dag erna heb ik het vliegtuig naar Italië genomen. Dat werd het begin van een rondreis, door Italië, Spanje en Portugal. Deels alleen, ...
Meer lezen