Friesland!

Het is gelukt, ik zit op mijn eiland!

Velen van jullie hebben me geappt hoe de reis verliep, dank voor alle interesse en support.

Tot het eind toe bleef het spannend, want de vlucht was overboekt en iedereen was op ‘stand by’ gezet. Het was uiteindelijk de aller-allerlaatste vlucht die vertrok uit Kaapstad voor de lockdown inging.

Maar met een beetje hulp en wat geluk heb ik een prachtige business class stoel weten te bemachtigen. Daarmee zat en lag ik niet alleen prinsheerlijk, maar kon ik ook veilige afstand houden tot mijn medepassagiers. Op het vliegveld van Kaapstad was dat laatste nog niet zo makkelijk. Ik moest mijn rolkoffertje inzetten als fysieke barrière tegen in mijn nek hijgende Duitsers. Het verbaasde me hoe weinig al die toeristen doordrongen waren van de noodzaak tot afstand houden. Uit alles blijkt dat het virus zich primair verspreidt als mensen in besloten ruimtes dicht op elkaar staan en zo’n vliegveld met alle mensstromen die voorbij komen biedt daar de perfecte omstandigheden voor. Toch klitte iedereen bovenop elkaar. Waar hebben deze mensen gezeten al die tijd?

Ik heb me zo goed mogelijk vrij geworsteld en ben op de grond tegen een pilaar gaan zitten met veel ruimte om me heen. Ik denk dat ik de reis zo wel veilig doorgekomen ben.

Nog even een woord van dank aan de KLM en hun medewerkers. Ondanks alle chaos en plotseling sluitende luchtruimen is het ze gelukt om die laatste vlucht te organiseren en ons veilig thuis te krijgen. Mijn twijfel en frustratie die ik eerder uitte betrof ook zeker niet hun inzet, maar de constatering dat systemen niet meer werkten. Het niet krijgen van meldingen bij vluchtwijzigingen maakt je onzeker. 

In Nederland aangekomen was het vreemd en confronterend dat ik niet naar huis kon. Ik heb met Lydia en Nikki een wandeling gemaakt, heb mijn klaarstaand koffertje meegenomen en ben naar Friesland gereden. Daar in het lokale supermarktje - met uitstekende virusmaatregelen - voor een week inkopen gedaan. Vervolgens door naar ons heerlijke eiland.

Het is hier fris en prachtig. De zon schijnt, de wind raast. Met kacheltjes en haardvuur houd ik het warm.

Na alle stress over de noodzaak een vlucht te bemachtigen, daalt er nu een rust over me neer. Heerlijk hier te zitten. Zonder enige angst om virussen op te doen, want er is gewoon niemand. Vanmorgen een lange wandeling gemaakt op de wal. Ook daar kom je vrijwel niemand tegen. De wind waait hier alles weg, de wereld is hier schoon. Schilderspullen mee, Ukelele, de onuitputtelijke Kindle, laptop om te schrijven, Netflixjes, haard aan.

De buitenwereld dient zich aan via Whatsapp, Houseparty, Zoom, mail etc. Wat dat betreft geen verschil met Afrika. Al merk ik dat ik behoefte heb het allemaal wat te doseren. De eenzaamheid lonkt. 

Benieuwd hoe lang ik dit kluizenaarsbestaan blijf waarderen...

Mijn schuilplaats