Terug naar huis

Ik zit hier achter mijn laptop, uitzicht op zee bij ondergaande zon. Twee weken Kaapstad zijn weer voorbij. Thuis wacht de winterkou, maar ook de knusse gezelligheid van de Hollandse decembermaand, met alle kinderen, Sint en Kerst.

Het verblijf hier heeft verschillende fases gekend. Aanvankelijk viel het niet mee. Mijn lichaam stribbelde tegen. Veel last van neuropathische tintelingen, continu opgeblazen kop, stekende hoofdpijn en heel weinig energie. Op een wanhopig moment heb ik een stukje geschreven over mijn gemoedstoestand. Ik wilde het niet direct plaatsen op het blog omdat ik het zonde vond deze mooie reis te bezoedelen met negatieve berichtgeving. De rest van het verblijf zou tenslotte zomaar een stuk beter kunnen zijn. Dus verzweeg ik mijn teleurstelling maar even.

Na het - in stilte - slaken van mijn wanhoopskreet is alles gelukkig weer helemaal goed gekomen. Kaap de Goede Hoop heeft zijn naam eer aan gedaan. We hebben het heerlijk gehad, de zon heeft mijn lichaam verwarmd, mijn ogen hebben van het heldere licht gedronken, mijn longen zijn gevuld met zoet-zilte oceaanlucht. 

Het leven in Kaapstad is goed. Wat een levenskwaliteit biedt deze stad! De weegschaal thuis zal bevestigen dat het eten en drinken hier overvloedig was, waarbij kwantiteit is in dit geval een direct gevolg is van kwaliteit. 

Leuke en soms diepgaande gesprekken met mensen van diverse etnische en economische achtergrond. Gesprekken die inzicht geven in dit mooie en complexe land. Mensen zijn hier open en vrolijk. Misschien wel meer open en vrolijk naarmate ze minder materieel gefortuneerd zijn. Dat geeft te denken.

Ook Lydia heeft haar draai hier gevonden. Haar Amsterdamse ritme van - minimaal - drie keer per week Zumba weet ze hier voort te zetten. Met enthousiasme is ze onthaald door de andere dansers, die haar direct het gevoel gaven onderdeel te zijn van de groep. Ook daar weer zoveel hartelijkheid.

Het is een mooi leven hier. En tegen de achtergrond dat ‘leven’ voor ons op zich al bijzonder is, maakt dit ons heel gelukkig. Heel blij dat deze moonshot uit de donkere dagen van mijn ziekte verwezenlijkt is. Live on!

Het niet-geplaatste stukje heb ik zojuist toch maar even geplaatst, geantedateerd op vorige week.