Onzeker

Het niet-geplaatste stukje:

Ik was niet helemaal eerlijk in mijn vorige blogje. Ik wilde het zonnige Afrika-verhaal niet overschaduwen, maar eigenlijk voel ik me klote. Misschien had ik teveel verwacht van de helende werking van de zon. Misschien hoopte ik teveel op genezing door de heldere zeelucht. Maar de realiteit is dat ik me sinds ik hier ben alleen maar minder goed voel dan in Nederland. Alles rilt en trilt, mijn hoofd blaast zich constant op en de ‘krab’ die in mijn borst huist doet zijn knagende werk.

Gisteren was ik even met Lydia op stap. Een half uurtje van huis met de Uber. Ik liep te trillen op mn benen, zwetend, hoge hartslag, misselijk. Het maakte me onzeker. Hoe kom ik thuis? Wat doe ik hier eigenlijk? Wat als ik serieuze zorg nodig heb? Ik had mezelf vantevoren verteld dat ik altijd nog in het vliegtuig kon stappen terug naar Amsterdam. Een nachtje vliegen. Maar nu kon ik me niet voorstellen dat ik zo’n vlucht überhaupt zou overleven.

Gelukkig ging het ’s avonds alweer wat beter en heb ik redelijk geslapen. Maar ik werd wakker met een depressief gevoel. Het gaat nooit over. Geen reden om aan te nemen dat de neuropathie in benen en armen, de schokken in mijn rug, het zichzelf opblazende hoofd, ooit beter gaan worden. Kan ik daarmee leven? Leven met de wetenschap dat hele dagen plotseling onleefbaar zijn? En hoe is dat voor Lydia? Gehinderd worden door een man die onvoorspelbaar uitvalt, die tot weinig in staat is?

Lydia wimpelt het weg. Zij is blij dat ik er ben. Dat ze met me kan praten. Dat we samen kunnen zijn. Maakt niet uit hoe. Zegt ze. 

Twee dingen die het leven beter gaan maken: tijd en acceptatie. Ik hoop maar dat het dan ook beter gaat voelen. Het moet toch ergens nut voor hebben gehad, dat hele overleven?

Lydia stuurde me een gedichtje van Jochem Myjer. Over vertrouwen en berusting. Dingen waar ik het gewoonlijk niet moeilijk mee heb. Ik heb van nature vertrouwen in de goede afloop van zaken. Behalve nu dan. Omdat ik niet zie hoe, waarom het beter zou worden. Ben ik dan eigenlijk net zo als al die andere piekeraars?

Daar ga ik eens over piekeren…