Jaarvergadering
Deze week vonden de jaarvergaderingen van onze twee eerste fondsen plaats. Dat was altijd een hele gebeurtenis, die de nodige voorbereiding vergde. Cijfers, feiten en verhalen van de bedrijven waarin we deelnemen; blik op de markt en strategische overwegingen die we met onze investeerders wilden delen. De vergaderingen zelf meestal een prettig samenzijn met veel vertrouwde gezichten en gezellige borrel en eten na afloop.
Nu zit - lig - ik thuis en vond de bijeenkomst zonder mij plaats. Daar waar ik ooit in de kern zat en vrijwel alle feiten uit mijn hoofd kende, voelt de business - letterlijk - ver van mijn bed. Als ik er aan denk voelt het als een ver weg gelegen land, in nevelen gehuld. Wat ik ervan weet is gebaseerd op wat ik via de tam-tam heb gehoord, fragmentarische informatie, geruchten. Met zakenpartner Coen heb ik de afspraak dat we, voor wat het zakelijke betreft, alleen over de lange termijn praten.
En zoals ik nu ben, wíl ik het ook allemaal niet weten. Mijn hoofd is mistig, af en toe doortrokken van prednison-bliksemschichten. Het lijkt momenteel niet ontvankelijk voor zakelijke informatie. Het is niet zo dat ik dingen niet meer begrijp, maar zakelijk denken kost me nu gewoon heel veel energie. En geeft dus niet de bevrediging die ik er in mijn vorige leven uit haalde.
Of dit tij ooit gaat keren, of ik weer de oude scherpte en plezier in mijn zakelijk bestaan terug ga krijgen, ik weet het niet. Momenteel is 1 a 2 uur denkwerk per dag sowieso het maximaal haalbare. Ik ga er vanuit dat dat wel beter wordt in het komende half jaar. Wellicht komt dan ook de appetijt voor zakelijke hersenkrakers terug.
Of niet. En dan zullen mijn nieuw verworven tekortkomingen ruimte geven aan even nieuwe vaardigheden, die zich ongetwijfeld zullen ontwikkelen.
Nu zit - lig - ik thuis en vond de bijeenkomst zonder mij plaats. Daar waar ik ooit in de kern zat en vrijwel alle feiten uit mijn hoofd kende, voelt de business - letterlijk - ver van mijn bed. Als ik er aan denk voelt het als een ver weg gelegen land, in nevelen gehuld. Wat ik ervan weet is gebaseerd op wat ik via de tam-tam heb gehoord, fragmentarische informatie, geruchten. Met zakenpartner Coen heb ik de afspraak dat we, voor wat het zakelijke betreft, alleen over de lange termijn praten.
En zoals ik nu ben, wíl ik het ook allemaal niet weten. Mijn hoofd is mistig, af en toe doortrokken van prednison-bliksemschichten. Het lijkt momenteel niet ontvankelijk voor zakelijke informatie. Het is niet zo dat ik dingen niet meer begrijp, maar zakelijk denken kost me nu gewoon heel veel energie. En geeft dus niet de bevrediging die ik er in mijn vorige leven uit haalde.
Of dit tij ooit gaat keren, of ik weer de oude scherpte en plezier in mijn zakelijk bestaan terug ga krijgen, ik weet het niet. Momenteel is 1 a 2 uur denkwerk per dag sowieso het maximaal haalbare. Ik ga er vanuit dat dat wel beter wordt in het komende half jaar. Wellicht komt dan ook de appetijt voor zakelijke hersenkrakers terug.
Of niet. En dan zullen mijn nieuw verworven tekortkomingen ruimte geven aan even nieuwe vaardigheden, die zich ongetwijfeld zullen ontwikkelen.
Wie door het vuur is gegaan blijft achteraf niet dezelfde. Er gebeurt een wonderlijke verandering met deze mensen. Je komt in de nabijheid van je eigen ziel. Ben benieuwd wat jouw ziel voor een beroep wil kiezen.
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook door een fase gegaan dat mn hoofd het niet zo goed kon bijbenen of het denken moeizaam ging. Nu ik meer fysieke en creatieve arbeid verricht gaat het hoofd weer meedoen en kom ik ergens in het midden uit. Dat o zo geprezen midden. Doms verlang ik naar het oude. Misschien maakt jouw leven ook wel een buiging minder denken en meer.... schrijven??? Liefs!
BeantwoordenVerwijderenZo nieuwsgierig waar jij je intrinsieke kern-zelf op zult richten. Zou het niet bizar zijn als je ooit diezelfde draad wel weer zou oppakken? Zelfs als je dat zou doen, dan zou het nooit dezelfde draad meer zijn. Investeren en geldcreatie zonder daadwerkelijke waardecreatie vergt genoeg tol in de samenleving. Vanuit je oude thuisbasis en je nieuwe ervaring en waardering voor het leven, ben ik zo nieuwsgierig waar je mooie creatieve nog immer kloppende hart naar uit zal gaan. Stel dat je nog enkele tientallen creatieve jaren voor de boeg hebt: Waar heeft deze ervaring je dan nu op voorbereid? Met liefde zie ik uit naar een nieuwe 'eerlijkheidsanalyse' waar alle moois mee begint, toch?
BeantwoordenVerwijderen