Ongemak

Mijn lichaam roert zich volgens onvoorspelbare patronen. De laatste dagen zijn weer zwaar.
Aanvallen van ruisend en kloppend bloed in mijn hals en hoofd, culminerend in migraine-achtige hoofdpijnen. Alleen plat liggen helpt dit tot bedaren te brengen. Soms volstaat een half uurtje rust, soms is een nacht niet voldoende. Tussendoor rustig aan, om escalatie van het proces te voorkomen.
En daarnaast de usuals suspects: tintelende voeten en vingers, gevoelloze benen en elektrische schokken vanuit rug naar ledematen. Gek word ik ervan, zo nu en dan. Hoe lang gaat dit nog aanhouden?

Om niet altijd aan bed en huis gekluisterd te zijn, zoek ik dagelijks wel de grenzen op en jaag mezelf naar buiten met de Biro om iets te doen of een broodje te eten. Gisteren kort bezoek gebracht aan Wackers Academy, waar mijn schoonzusje Philine van der Vegte indrukwekkende doeken etaleerde ter gelegenheid van haar afstuderen.

Het is nu gewoon wachten tot het huidige ongemak weer overwaait. Deze verschijnselen zijn al eerder langs gekomen en steeds weer - tijdelijk - verdwenen. Benieuwd wat de opvolger wordt...



Reacties

  1. Birgitte10 juni 2019 om 22:16

    Denk aan je, dat die ongemakken maar snel minder worden en ook voorgoed mogen verdwijnen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Maria M.10 juni 2019 om 23:37

    This too shall pass....makkelijk voor mij om te zeggen....heel veel warme goede wensen....and breathe into the pain....dat hielp mij vandaag met m’n rug....xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ingrid Guepin11 juni 2019 om 18:32

    Sterkte Herman...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Daantje12 juni 2019 om 12:41

    <3

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Huls12 juni 2019 om 13:41

    Sterkte Herman, gelukkig vind je wat afleiding met je Biro. Een gaaf karretje maar mag wel wat gepimpt worden, vind je niet?😂 misschien een nieuwe bezigheid. See The Hermanator, for all your Biro pimping & tuning.
    💪🏻 Huls.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Log in with your Google account for the best results.
Don't forget to press Publiceren after robot check.
If you post Anonymous, mention your name in the post please!!

Popular posts

6 jaar later

Afbeelding
3-0 voor de blastendoders Gisteren was het 6 jaar geleden dat ik gebeld werd door de dokter. Het bleek een breekpunt in mijn leven. Terwijl ik toen, naar huis zwierend op mijn stepje, dacht dat het mijn laatste rit was, bleek dit het begin van een nieuw bestaan. Het begon ook als nieuw leven. Na een incubatietijd, waarin infuusleidingen mij als navelstrengen verbonden met het kloppende hart van het ziekenhuis, werd ik plotsklaps weer de wereld ingesmeten. Glibberend en glijdend over de ijsbaan van onzekerheid, eerst niet in staat om te staan of te lopen, daarna niet wetend wie ik was of wat ik hier deed, begon ik aan mijn nieuwe bestaan. Net als een baby ontving ik vaccins om mijn nieuwe immuunsysteem weerbaar te maken - helaas zonder veel resultaat - en moest ik leren te praten in de taal van mijn nieuwe zijn. 'Wat doe je in het dagelijks leven?' werd snel een verhaal over ziekte - wat overigens meestal goede gesprekken oplevert - maar gaandeweg voegde zich nieuwe inhoud toe e...
Meer lezen

Tweelingbroer

Afbeelding
In maart 2019 onderging ik een stamceltransplantatie. De nieuwe cellen werden geoogst uit het bloed van mijn broer. Om plaats te maken voor de nieuwkomers werd ik eerst zo goed als dood gemaakt. Full-body bestraling en heftige chemo. En dan hopen dat het nieuwe bloed zou aanslaan. Daarna een traject met vallen en opstaan. Aanvankelijk strompelend. Gaandeweg sterker wordend, wennend aan die rare neuropathie, lerend te accepteren en om te gaan met beperkingen. Maar de oorlog in mijn lichaam, met aan de ene kant het nieuwe bloed - afkomstig van mijn broer - en aan de andere kant mijn 'eigen' weefsels, blijft latent aanwezig en wordt slechts onderdrukt door gebruik van prednison. Bij de minste aanleiding, zoals slaaptekort, koude of ziekte, vlammen de onlusten op en doet het hele lichaam pijn. Ik vraag me weleens af wie er aan de winnende hand is, in die sluimerende oorlog. Zou het DNA van  Rein  langzaam ook de omringende organen binnendringen? Of blijft het beperkt tot de bloedc...
Meer lezen

De kunst van het stilliggen

Afbeelding
Ik struikelde net over een toen niet-gepost verhaal dat ik vorig jaar schreef aan het begin van de Nederlandse zomer. (Nu heb ik het alsnog geplaatst) . Ik beschreef daarin hoe ik voor het zoveelste jaar op rij ziek werd in Amsterdam, onder invloed van het slechte weer en rondgaande virussen en hoe ik dat lot liever accepteerde dan op de vlucht te slaan. Dit jaar stond ik er anders in. Door alle drukte en het vele Europese bezoek heb ik zelfs in Kaapstad enkele maanden ziek en kwakkelend doorgebracht, uiteindelijk wederom uitmondend in een longontsteking. Toen die bestreden was, vond ik het wel mooi geweest. Tijd om het heft in eigen hand te nemen. Eind april in Nederland aangekomen was het nat, koud, guur. Ik sprak met de kinderen af op een terras buiten, onder warmtelampen. Thuis in een besloten ruimte zitten met z'n allen durfde ik niet aan. De dag erna heb ik het vliegtuig naar Italië genomen. Dat werd het begin van een rondreis, door Italië, Spanje en Portugal. Deels alleen, ...
Meer lezen