Freedom!

Weer een nieuwe stap in het heroveren van mijn leven. Ik heb een elektrisch invalidenvoertuig gekocht. En niet zomaar een: het is een heuse Birò.
Zo'n zwart apparaat waar half Amsterdam Zuid in rondrijdt, zonder daarvoor noodzakelijkerwijs over de bijpassende handicap te beschikken. Ik zat al langer met een schuin oog naar die kekke wagentjes te kijken, maar wist niet wat ik er zelf mee aan zou moeten - fietsen is gezonder - en ze kunnen ook knap irritant zijn op fietspad of stoep. Maar nu heb ik een legitieme reden!

Het werkt als een trein. Recht voor de deur hebben we een kleine inham van twee bij twee meter, waar het apparaat ruimschoots inpast. Kwestie van instappen en me door de stad begeven.
De eerste bestemming was naar het Museumplein. Slechts 300 m verderop, maar tot nu toe buiten bereik. Heerlijk tussen de toeristen in het gras gelegen aldaar. Een lang gekoesterde wens. En vanmorgen zitten tekenen in het Beatrixpark. Op de terugweg een bagel gescoord bij de Bagel en Beans. Als dat allemaal geen sprong vooruit is!

Misschien wel het leukste is de vrijheden die je je met zo'n voertuig kunt veroorloven. Rijbaan, fietspad, stoep en zelfs grasvelden vormen het domein. En net als met een fiets of scooter is eenrichtingsverkeer meestal geen belemmering. Met een breedte van slechts een meter kun je tussen de meeste paaltjes door. Met Lydia samen door de stad rijdend - lekker knus - leidt dit tot veel hilariteit, we hebben continu de slappe lach om onze capriolen.

Het is helaas nog niet zo dat mijn energie elke dag een tripje toestaat, maar dat gaat wel komen. In ieder geval komt er weer van alles binnen handbereik. En dat mag ook wel, na acht maanden kluizenaarsbestaan!