Pianospelen

Soms moet je jezelf een duw geven.
Sinds het begin van mijn lethargische staat, de toenemende doofheid in mijn vingers en het trillen van handen en armen, achtte ik mezelf niet meer in staat om piano te spelen.
Aanvankelijk ging het ook echt niet - los van de creativiteit die ver te zoeken was voelde ik de toetsen niet en sloeg frustrerend vaak mis en kon geen octaaf tussen duim en pink krijgen. Daar was geen eer aan te behalen.
Maar nu ik de laatste dagen het idee heb dat ik weer iets meer gevoel krijg in mijn vingers heb ik het er maar weer op gewaagd. Aanvankelijk gewoon maar met drie vingers per hand wat akkoorden spelend, rustig opbouwend zolang het maar goed bleef klinken. En gaandeweg bleek er toch meer in te zitten. Oude routines en patronen kruipen terug in mijn handen.

Voor mij was het een openbaring. Als je begint vanuit een handicap en je verwacht niets van jezelf, dan is elk resultaat goed. Dat werkt bevrijdend. Het wakkert de creativiteit aan, want alles kan. Een onbedoelde aanslag kan leiden tot een nieuwe melodie of tot herhaalbare harmonische verrassing. En anders speel je er gewoon overheen. Het hoeft niet perfect, want ik ben gehandicapt. Je legt de lat lager, maar misschien wel met meer plezier en meer verrassend resultaat. Zo improviseer ik er weer lustig op los. En luister ik soms met verbazing naar wat mijn onwillige handen daar zo geheel autonoom produceren.

Ik ben benieuwd hoe deze les op de rest van mijn leven van toepassing zal zijn. Zoveel gewoontes en routines heb ik afgeschud de afgelopen maanden. Ik leef en denk anders dan voorheen. Hoe zal ik dat weer gaan invullen? Zal ik het aandurven om geheel nieuwe bevrijdende fouten te maken, nieuwe paden te onderzoeken in plaats van de ingesleten groeven van voorheen?

Dat vergt durf. Je breekt met het beeld dat je van jezelf hebt. Ik weet nog niet op welke fronten, maar het kan niet anders dan dat ik mezelf tot dusver heb beperkt tot 'hoe ik het altijd deed'. Een interessante zoektocht om die punten te herkennen en er dwars doorheen te improviseren.
Uiteindelijk blijft je persoonlijkheid maatgevend, dus ik geloof niet in het worden van een 'ander mens'. Maar het ontdekken van nieuwe vaardigheden, nieuwe creatieve paden klinkt als een uitdagend pad.