Dante!



Het nieuws is al een dag oud, maar gisteren was ik compleet gesloopt, dus nu pas verslag:

Maandag 15 april 2019 heeft onze Lisa - daarbij niet aflatend gesteund door haar Daan - het leven geschonken aan 

DANTE !

Een blakende zoon van bijna 8 ponden, die nu verwonderd doch zeer op zijn gemak de wereld inkijkt. Het was een zware klus voor Lisa, maar moeder en zoon hebben het er goed vanaf gebracht en liggen nu lekker thuis in bed.

Oma Lydia en ik als (stief)Opa zijn natuurlijk verguld met deze aanwinst. Wat een nieuwe fase, we schuiven allemaal weer een generatie op. Heerlijk te zien hoe onze wolk van 6 kinderen, nu oom en tantes, zich op het wereldwonder stort. Dankzij het indrukwekkende aantal van maar liefst 7 (stief)grootouders is er sowieso aan belangstelling geen tekort. Reden voor de ouders om een restrictief bezoekbeleid in te stellen.

Anyway, wij zijn ontzettend geroerd, blij en gelukkig met de nieuwe telg aan onze familieboom!

Voor mij is het weer een punt van bezinning. Ooit, in de duistere tijden van mijn ziekte, was het meemaken van deze geboorte een wens 'om hopelijk nog mee te mogen maken'. 
Is het dat nu nog steeds? Kan ik, nu mijn plaats op aarde vervangen is, rustig mijn ogen sluiten? Of moest ik de lat hoger leggen, zoals iemand me toen al zei, en ligt de mijlpaal niet bij de geboorte maar bij het meemaken van de uitreiking van zijn schooldiploma? En heb ik niet een rol te vervullen bij alle kleinkinderen die - reken maar - nog gaan komen? Maar waar ligt dan het einde van het leven? Zolang we onszelf niet uitroeien op deze planeet zullen we nooit klaar zijn met het verwelkomen van nieuwe generaties - hoe ver reikt de grootouderlijke verantwoordelijkheid...

Het is niet aan mij me hier druk over te maken. Het kosmische plan ligt klaar en ik heb er maar in mee te gaan en te genieten van al ons in de schoot geworpen wordt. Een volgend hoofdstuk is aangebroken en het vervolg zal zichzelf openbaren. Waarbij ik in bewuste dankbaarheid leef alsof - en omdat - elke dag de laatste kan zijn!

Welkom Dante! We gaan vast nog mooie avonturen beleven samen.





Reacties

  1. Joey16 april 2019 om 19:39

    Wow wat een fijn nieuws Opa Herman. Gefeliciteerd allemaal xxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Maria M.18 april 2019 om 01:32

      Prachtig; hartelijk gefeliciteerd allemaal! Ben zelf helemaal dol op newborns!
      Sterkte HF (zo werd je vroeger genoemd..hopelijk alleen goeie herinneringen!)
      Veel liefs!

      Verwijderen
    2. Unknown18 april 2019 om 13:03

      Prachtig, gefeliciteerd Herman en Lydia en natuurlijk aan de nieuw bakken ouders en alle andere familieleden !lieve groet Marjolein

      Verwijderen
  2. Martje16 april 2019 om 19:54

    Gefeliciteerd grootouders !

    BeantwoordenVerwijderen
  3. philips@stichtingemergo.nl16 april 2019 om 20:06

    Heerlijk om je zo olijk uit je ogen te zien kijken op de foto met Dante. Heel hartelijk gefeliciteerd, Lydia, Lisa, Daan, Herman en alle andere grootouders en ooms en tantes. Ton

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ingrid Guepin16 april 2019 om 20:29

    Wat een heerlijk bericht met lieve foto's! Gefeliciteerd Opa Herman & Oma Lydia - geniet van deze nieuwe fase. Liefs, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Anoniem16 april 2019 om 20:52

    Gefeliciteerd opa en oma!
    Liefs, Twan en Birgit

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Leen16 april 2019 om 20:53

    Aww, so very sweet and what a blessing...new life! Definitely another great reason to fight for your life! Congratulations! xoxo

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Birgitte16 april 2019 om 21:02

    Wat een mooi bericht, wat een mooi klein mensje, wat een mooie grootouders! Gefeliciteerd. Geweldig leuke naam ook, Dante.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Nel Pols16 april 2019 om 22:24

    Ontzettend mooi en wat fijn voor jullie. Gefeliciteerd met dit kleine mannetje.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Susanne Baalman16 april 2019 om 23:21

    Wat zien jullie er trots uit! Heerlijk om te zien. En terecht wat een pracht wereldwonder! Hermanator jij bent de meest avontuurlijke en inspirerende opa die ik ken. Verrijk dit kleine mannetje en alle aankomende kleintjes met jouw zijn. Het is nog lang geen tijd om er tussenuit te piepen. Geniet samen van dit onbetaalbare geluk. Liefs Suus

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Unknown17 april 2019 om 05:58

    Gefeliciteerd
    Lotty🐶

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Albert17 april 2019 om 11:26

    Met recht een wolk van een (klein)zoon. Geniet ervan met de hele familie!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. jackdocters18 april 2019 om 09:33

    Beste Oma en Opa Hintzen, hartelijk gefeliciteerd met de geboorte van jullie kleinzoon Dante. Dat jullie samen nog heel lang in goede gezondheid van hem mogen genieten.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Anneke Bionda-Evers19 april 2019 om 14:49

    Gefeliciteerd met de geboorte van je eerste kleinkind! Altijd weer een wonder zo'n nieuwe wereldburger! Geniet samen!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Log in with your Google account for the best results.
Don't forget to press Publiceren after robot check.
If you post Anonymous, mention your name in the post please!!

Popular posts

Ons grote gezin

Afbeelding
Zo'n elf jaar geleden besloten Lydia en ik onszelf en de kinderen onder één dak te brengen. Nog trillend op onze benen, midden in de naschok van onze scheidingen, was dit de positieve weg voorwaarts. We besloten op neutrale grond te beginnen. Samen kochten we een huisje en lieten dat - tot voorbij onze laatste cent - verbouwen tot een knus thuis, met voor alle zes kinderen een eigen slaapkamer. De Treurenburgstraat. Omdat die naam ons niet vrolijk genoeg was, bekleedden we de treden van de trap met alle kleuren van de regenboog en noemden het huis de Kleurenburg. Het was een dierbare, maar ook zware tijd. Eline en Lisa als twee recalcitrante pubers op de middelbare school, Rutger, Annemijn, Tess en Nikki nog vertrouwd om de hoek op de basisschool. Eline en Annemijn zijn van mij en Marjoleine, de andere vier van Lydia en Jeroen. En dan nog twee honden: Asterix en Bonnie. Een heerlijke beestenbende. De twee oudsten trokken sterk naar elkaar toe, waren zeer aanwezig, niet naa
Meer lezen

Zes maanden Zeroisme

Afbeelding
zomaar op een maandagmiddag Het is zes maanden geleden dat ik mijn Zeroistisch manifest postte. Ik ging me overgeven aan het nietsdoen. Ik zou me niet meer gek laten maken door doelen die zich in mijn hoofd nestelden. Ik zou mijn brein rust geven, de olifanten temmen. Hoe heeft dat uitgepakt? Allereerst: ik heb een heleboel niks gedaan. Het uitblijven van blogposts is daarvan een bewijs. Ook het voorgenomen Zeroistisch Platform is op geheel Zeroistische wijze (nog) niet van de grond gekomen. Wat ik wel heb gedaan is een heel fijne Europese zomer beleefd. Het kwam door de koude april en meimaanden nog wat langzaam op gang maar naarmate de zon doorbrak, begonnen de levenssappen weer te stromen. En ditmaal bijna tot het eind geheel virusvrij gebleven. Dat afzettend tegen de drie zieke maanden van vorig jaar, maakt dit tot een topseizoen! We hebben heerlijk in Amsterdam gezeten, de hele stad afgevaren met ons grachtenbootje, zeilboten gehuurd (nu de Jacob van Berlijn een ander thuis heeft
Meer lezen

Zeroisme

Afbeelding
Ik heb ontdekt dat ik iets heel slecht kan: Niets doen. Mijn hoofd is constant in beweging. Ideeën stormen voorbij als wilde kuddes olifanten. Ideeën worden plannen en die plannen wil ik allemaal uitvoeren. Als ik even ‘niets’ wil doen, ga ik spelletjes spelen op mijn telefoon. Liefst dingen waar ik mijn hersenen voor moet laten kraken. Alleen door een boek te lezen of door mijn hoofd met veel moeite geheel gedachtenvrij te maken, val ik in slaap. Wakker zijn zonder voorbijstormende gedachten is nagenoeg onmogelijk en zelfs mijn dromen zijn druk. Niet alleen mijn drukke hoofd houdt mij af van het nietsdoen. Decennia lang heb ik mezelf dagelijks afgerekend op productiviteit. Mezelf boos toegesproken voor dat wat ik niet gedaan had. En zelden complimenten gegeven voor wat wel gelukt was. Productiviteit. We zijn er cultureel en genetisch mee behept. Onze Noordwest-Germaanse voorouders konden alleen overleven als ze voorraden aanlegden voor de winter. Zonder te plannen en vooruit te werken
Meer lezen