Een half jaar
Het is helaas niet meer zondagmiddag...
Vandaag is het precies een half jaar sinds de constatering van mijn ziekte. Sinds zondag weer twee taaie dagen verder. Het meest word ik geplaagd door de keten aan organen die spijs en drank van de ene kant van mijn lichaam naar de andere kant zouden moeten transporteren. In mijn maag lijkt zich een continu opererende houtzagerij te bevinden, die schurende bewerkingen loslaat op de maagwand, terwijl wolken zaagsel naar boven en naar onder de (slok)darm in worden gestoten, elke vorm van glijvermogen daarmee effectief verhinderend. Met een bijna permanent gevoel van misselijkheid als gevolg.
Vanmorgen werd ik zinloos kotsend wakker - een geheel lege maag die zichzelf nog verder meende te moeten legen. Elke maaltijd en elke rits pillen die geslikt moet worden vormen een loodzware uitdaging.
Echt, dat het allemaal langzaam gaat vind ik prima, maar mag het dan zonder die misselijkheid?
Ik probeer in gesprek te gaan met mijn maag, mijn darmen, lever, nieren. Ik praat met ze, ik voel met ze mee, ik probeer hun behoeftes te begrijpen. Maar tot dusver mag het niet baten.
Daarom doe ik een oproep aan jullie: denk allemaal even een halve minuut aan mijn getergde ingewanden. Stuur ze positieve energie, steek ze een hart onder de riem. Breek je glaswerk, brand je kaarsje, doe je dansje, zing je liedje, doe je gebedje, wat maar voor jou werkt!
Eens kijken of we het tij met z'n allen kunnen keren.
Dank!
PS doe je ding (of niet), geen noodzaak om per email te antwoorden!
Vandaag is het precies een half jaar sinds de constatering van mijn ziekte. Sinds zondag weer twee taaie dagen verder. Het meest word ik geplaagd door de keten aan organen die spijs en drank van de ene kant van mijn lichaam naar de andere kant zouden moeten transporteren. In mijn maag lijkt zich een continu opererende houtzagerij te bevinden, die schurende bewerkingen loslaat op de maagwand, terwijl wolken zaagsel naar boven en naar onder de (slok)darm in worden gestoten, elke vorm van glijvermogen daarmee effectief verhinderend. Met een bijna permanent gevoel van misselijkheid als gevolg.
Vanmorgen werd ik zinloos kotsend wakker - een geheel lege maag die zichzelf nog verder meende te moeten legen. Elke maaltijd en elke rits pillen die geslikt moet worden vormen een loodzware uitdaging.
Echt, dat het allemaal langzaam gaat vind ik prima, maar mag het dan zonder die misselijkheid?
Ik probeer in gesprek te gaan met mijn maag, mijn darmen, lever, nieren. Ik praat met ze, ik voel met ze mee, ik probeer hun behoeftes te begrijpen. Maar tot dusver mag het niet baten.
Daarom doe ik een oproep aan jullie: denk allemaal even een halve minuut aan mijn getergde ingewanden. Stuur ze positieve energie, steek ze een hart onder de riem. Breek je glaswerk, brand je kaarsje, doe je dansje, zing je liedje, doe je gebedje, wat maar voor jou werkt!
Eens kijken of we het tij met z'n allen kunnen keren.
Dank!
PS doe je ding (of niet), geen noodzaak om per email te antwoorden!
Praying for all your organs to do what they're meant to do so that your food and medication can give you energy, nutrition and healing as they are meant to do! Lots of love! xxx
BeantwoordenVerwijderenIk doe mijn ding... en antwoord om extra kracht bij te zetten..
BeantwoordenVerwijderenHeb je ouders even goed toegesproken en gezegd even te stoppen met hun werk “daar-boven”....hun portretjes staan op de schoorsteenmantel waar ik nu zit...heb hen indringend verzocht jouw inwendig spul beter te helpen maken!!! xxx ❣️
BeantwoordenVerwijderenIk stel me zo voor dat een maag niets liever wil dan etem verwerken maar op dit moment dwars ligt. Misschien.moet je een deal met em sluiten. Nu meewerken dan krijgt hij straks echte x te verwerken. Sterkte daar!
BeantwoordenVerwijderenEven een afwasgedichtje.
BeantwoordenVerwijderenOproep aan mijnheer Maag:
U heeft gestreden, bij hoog en laag
Overspoeld door vele taken
Zoals van voedsel poep te maken,
En van stroming te voorzien
Functioneerde je als dikke 10!
Helaas onderging je de laatste tijd
Vooral chemische ellendigheid...
Als een PTSS die is ingeslagen
Ben je nu nonstop aan het klagen,
Maar inmiddels wil Herman
Dat hij gewoon weer eten kan!
Je dramatische geplof mag dus uit
Daarom dat deze oproep luidt:
Kom weer aan onze kant van de strijd,
Tis nu klaar met die misselijkheid!
Herman, je hebt de goede guts voor deze guts! sterkte!
BeantwoordenVerwijderenHou je van kippenbouillon, dan kom ik die zaterdag even langs brengen (wel even volhouden tot dan...), ondertussen brand ik een kaarsje en vraag de zon weer te schijnen, zodat je het niet te koud hebt op die lege maag en je positief stemt. liefs
BeantwoordenVerwijderenHeel veel kalmerende en helende energie voor die arme ingewanden van je. Hoop dat de inwendige storm snel transformeert in een aangenaam lentebriesje. Liefs
BeantwoordenVerwijderenWij hebben hier een nummer aangevraagd bij MTV (maag televisie) van de band RBM (Rapid Bowel Movements) voor het nummer "Shining Happy Feces Holding Hands"!!!
BeantwoordenVerwijderenKnalt nu de speakers uit... hopelijk knalt het bij jou ook snel :)
Alle liefde die ik heb voor koken zou ik graag inzetten om iets te brouwen waar jouw maag en vooral jij blij van wordt. Maag oh maag van Herman, zeg me waar je blij van wordt....
BeantwoordenVerwijderenPs ontroerend en mooi gedicht van je dochter
Herman,
BeantwoordenVerwijderenKeep courage!
Remembering aunts who died of cancer when science wasn`t as advanced as it`s now and who started praying for others when they were feeling really terrible I have a kind request
( with consent) :
Would you please pray for Clare Phillimore? And any of you who know her or are willing to "pray" ( do you remember her from IofC GB/ Caux? ) End of September metastases were discovered after a period that things seems to go well. It`s not going well now. I really grant her and her husband Martin and his kids more time together!! ( He lost his first wife to cancer) Thanks!!!