Baard en Kale


Vandaag worden er stamcellen geoogst bij mijn bloedbroeder Rein, om die morgen weer te zaaien in mijn beenmerg. Een bijzonder moment.

Ik denk terug aan ons leven samen, een leven als broer en als vriend.
Rein is bijna 4 jaar jonger dan ik en het heeft wat jaren gekost voor dat verschil klein genoeg was om tot echte vriendschap te komen. Dus het begon gewoon met broederschap.

Toen mijn vader terugkwam uit het ziekenhuis om te vertellen dat ik een broertje had, verstopte ik mij mokkend onder de tafel. Ik wilde een poes! En anders een zusje. Een broertje zal wel teveel als concurrentie gevoeld hebben. In de eerste vier jaar van zijn leven woonden we in een groot huis waarin mijn ouders waren neergestreken met gelijkgezinden. Een soort commune. Een huis vol volwassenen met aanvankelijk ons als enige kinderen. We speelden veel buiten, hadden verkleed- en poppenkast optredens en natuurlijk ook broederlijke ruzies en -gevechten, zoals dat erbij hoort.
Rein wist zich beter te handhaven in het grote huis dan ik. Hij wist beter alle 'tantes' naar zijn hand te zetten en zo het beste uit de omstandigheden te halen, terwijl ik juist de zelfstandigheid opzocht en me verloren voelde in de smeltkroes van vaste bewoners en de stroom aan gasten die zorgden voor steeds weer een andere voertaal aan tafel. Engels, Frans, Duits, Spaans. Leerzaam maar ik zat er niet op te wachten. Des te blijer was ik toen we uiteindelijk naar ons eigen huis verhuisden.

Vanaf dat punt begon het leeftijdsverschil - ik zat vier klassen hoger op de basisschool! - en het toenemende aantal leeftijdsgenootjes dat ik in ons eigen huis over de vloer kreeg, zijn rol te spelen en werd Rein nog meer het kleine broertje. Als gereedschapsbrenger of luchtbuksdrager wist hij nog wel een kleine rol te bemachtigen, maar echte vriendschap zat er nog niet in.
Dat veranderde toen ik naar Delft ging en Rein zich thuis tijdens de laatste middelbare schooljaren ontpopte als de man op cowboyboots die leuke feestjes gaf. Feestjes die vaak plaatsvonden op zolder van ons ouderlijk huis en die soms leidden tot spontaan indoor vuurwerkspektakel of bierwatervallen die van de trap stroomden, waarop mijn vader reageerde door met een grommende hond aan de lijn de boel te ontruimen. Als eerstejaars student kon ik hier wel humor van inzien.
Nog leuker werd het toen Rein een paar jaar later zelf naar Delft kwam, en zelfs vlak bij mij op de Oudraadtweg kwam te wonen, in een huis waar onder anderen ook mijn - wijlen - goede vriend Arend woonde en ik dus vaak over de vloer kwam. Omgekeerd woonden goede vrienden van Rein bij mij in huis, zodat we elkaar vaak zagen. Langzaam veranderde de relatie van grote broer naar vriend voor het leven.
Daarna volgde een periode van ruim 10 jaar, waarin Rein met Philine en naarmate die geboren werden, hun kinderen in Duitsland en België woonde. Het contact beperkte zich tot familieaangelegenheden, fantastische fantasierijke zeepkist- en vlottenfeesten in België, en onze gezamenlijke jaarlijkse meerdaagse verjaardags-shopping spree waarbij we elkaar fêteerden op alles wat je jezelf normaal gesproken niet gunt.
En nu wonen we al bijna twee jaar weer dicht bij elkaar. En als dat ons door alle drukte nog niet dichter bij elkaar heeft gebracht, dan brengt mijn ziekte dat nu in een stroomversnelling.
Heerlijk vertrouwd om samen te zijn. Zelfde gevoel voor rare (woord)grappen die vaak simultaan uit onze mond rollen. Onze genetisch ingebouwde, identieke knikkerbaan voor flauwe - of geniale - humor.

Een paar weken geleden, toen mijn haar net afgeschoren was, kwam Rein met de - wederom geniale -vondst van de stripboeken van Baard en Kale, twee helden uit het iconische blad Robbedoes. Sindsdien hebben we ons duchtig ingelezen in de avonturen van dit duo, in hun eeuwige strijd tegen hun antagonist, meestermisdadiger, Heer Stomp, die we voor de gelegenheid hebben hernoemd tot Heer Blast!

Voor het gezamenlijke project van de stamceltransplantatie, toch wel de kroon op bijna 49 jaar broederlijke vriendschap, hebben we ons dan ook de identiteit van Baard en Kale aangemeten en spreken we elkaar ook zo aan. Samen gaan we Heer Blast te lijf!

Vandaag oogsten, morgen zaaien. De Lente kan beginnen!

Was getekend:

Baard & Kale!





De echte Baard En Kale

De oogst

Reacties

  1. Baard en Kale... prachtig om jullie zo in actie te zien en horen :)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtig jullie broederschap !
    Ja nu wordt die band heel intens. Mijn wijlen schoonvader ( ex nu. .) was een van de eerste nierdonoren, voor zijn jongste broer. Het zal ook de band beïnvloeden tussen jullie kinderen..Want vanaf morgen draag jij een stukje Rein in jouw mee .
    Dat jullie beiden nog lang samen mogen genieten van deze band!! En jullie partners ook .

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Go go go Baard en Kale, dag Heer Blast!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. I heard from my mom that they were able to reap millions of stemblasts out of Beard today! I have a lot of people praying for Beard today and Bald tomorrow. You two are an amazing powerful team. Lots of love to you both!! xoxo

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heel veel liefs aan jullie vrouw, kids en ongeboren volgende generatie die al staan te trappelen het lentefeest te vieren x

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Allercoolste oom en paps!! Hou van jullie allebei!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Goed werk mannen! Ik kan me enkele feesten van Rein die steevast op vrijdag de 13e werden gegeven ook nog goed herinneren! Eén keer was het 2 maanden achter elkaar raak! (Dat moeten 13 feb en 13 maart 1987 geweest zijn.) Goed herstel gewenst!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Log in with your Google account for the best results.
Don't forget to press Publiceren after robot check.
If you post Anonymous, mention your name in the post please!!

Popular posts

6 jaar later

Tweelingbroer

De kunst van het stilliggen