Op de bodem
Soms is het veelgeroemde Hier-en-Nu niet the place to be.
Zonder hier louter een klaagzang te willen ophangen, wil ik jullie toch ook even meenemen naar de dieptepunten van mijn proces. En hoewel ik me kan voorstellen dat er nog meer ellendige factoren toe te voegen zijn aan mijn ervaringen van de afgelopen dagen, ben ik toch even goed op de bodem beland.
Ik ben een prater.
Ik ben een denker.
Ik ben een optimist.
Ik ben een eter.
Zonder hier louter een klaagzang te willen ophangen, wil ik jullie toch ook even meenemen naar de dieptepunten van mijn proces. En hoewel ik me kan voorstellen dat er nog meer ellendige factoren toe te voegen zijn aan mijn ervaringen van de afgelopen dagen, ben ik toch even goed op de bodem beland.
Ik ben een prater.
Ik ben een denker.
Ik ben een optimist.
Ik ben een eter.
In de ruime drie maanden dat ik in dit traject zit, ben ik vrijwel elke dag gestart rechtop zittend achter mijn schrijftafel, heb ik gezorgd dat ik voldoende voedsel en lichaamsbeweging kreeg. Denkend, lezend, schrijvend, communicerend en vooral optimistisch en constructief meewerkend aan mijn genezing heb ik me er met vallen en opstaan doorheen geworsteld.
En nu ben ik in een paar dagen tijd totaal onaangekondigd volledig onderuit gehaald. Aanhoudende pijn, een duizelingwekkende hoeveelheid scans en ingrepen bij elkaar was het voldoende om me lichamelijk en geestelijk te breken. Weg dagritme, weg alertheid, weg optimisme. Niet coherent kunnen praten.
De laatste dagen van 2018 voelde ik me nog onoverwinnelijk - de belangrijkste chemo's zaten er al een week in en de dexamethason gaf een extra boost. Toen klapte alles in elkaar.
Hoewel het onwaarschijnlijk is dat ik hier in het ziekenhuis doodga aan dit soort bijwerkingen, heeft het me wel laten zien hoe snel je van je sokkel gerukt kunt worden.
Het heeft me ook aan het denken gezet over mijn eigen rol in dit proces en over de bronnen van geestelijke kracht die nodig zijn om me hier in de volgende ronde doorheen te sleuren. Daarover hoop ik nog meer te schrijven.
Dank voor alle bezorgde berichten die ik binnen kreeg! Na al die blogs moet de plotselinge stilte omineus zijn geweest. Vergeef me mijn soms late of uitblijvende antwoorden. Telefoon en laptop waren soms even een stap teveel. Dank voor alle support!
❤️❤️❤️❤️
BeantwoordenVerwijderenFijn dit bericht! Heb de afgelopen dagen me steeds gerealiseerd hoe jij aan t vechten moet zijn, geprobeerd mee te voelen en vooral ook energie jouw kant op te sturen. Denk aan je.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderentrots op je!!!
BeantwoordenVerwijderenIk denk iedere dag aan je.
BeantwoordenVerwijderenOptimist of pessimist. Iedere stap is er een. Iedere ademhaling is er een. En soms is het even alleen maar dat.
Lotty
Zet m op, man, binnen de omstandigheden zoals ze zich aandienen.
BeantwoordenVerwijderenGetverdegetver! (Sp?) ik merkte je stilte ook en begreep, dat dat niet zomaar was...voel je NOOIT verplicht ons op de hoogte te houden...we leven met je mee met of zonder bericht van jou. Ik hoop vooral, dat je veel kan slapen en dus het hier en nu een beetje over kan slaan. Big hugs, lieve neef❣️
BeantwoordenVerwijderenSterkte Herman.. ik hield me vast aan het gezegde: geen nieuws, is 'goed' nieuws... in dit geval begreep ik dat je het zwaar had, maar dat je er niet zomaar tussenuit gepiept was. Wel erg fijn weer wat van je te lezen. Lieve groet, Ingrid
BeantwoordenVerwijderenHet Hier-en-Nu geloof is voor de Happy Few ;)
BeantwoordenVerwijderensterkte Herman! ... had al zo`n vermoeden...so I said a litlle prayer... Martje
Stay strong Herman!
BeantwoordenVerwijderenZet hem op and stay strong, hoe moeilijk dat soms ook zal zijn! Wij denken aan je.
BeantwoordenVerwijderenGun jezelf rust............. en verwen je trouwe lezersschare niet teveel met je indringende en dierbare levenslessen, je hebt per slot nog een héél jaar voor je om ons mee te nemen , Alexander
BeantwoordenVerwijderenWat zou ik toch graag willen dat ik je beter kon toveren. Heel veel liefs
BeantwoordenVerwijderenJe kan dit Herman!!!
BeantwoordenVerwijderenMaar je hoeft/moet niet!
BeantwoordenVerwijderenFijn om weer van je te horen, Herman. Weet hoe belangrijk je berichten voor mij en ons zijn. Het kan en hoeft niet altijd upbeat, verfijnd en optimistisch. Respect juist ook voor je eerlijkheid en authenticiteit in deze moeilijke periode. Levenstekens in de ware zin van het woord. Sterkte man, ik denk aan je.
BeantwoordenVerwijderen