Home Run
En dan ben ik opeens thuis!
Ja, thuis!
Er was me beloofd dat ik ergens in deze kuur, mits mijn bloed zich een beetje zou gedragen, zelf mocht bepalen of ik naar huis zou mogen. Maar had begrepen dat dat op z'n vroegst pas komende vrijdag zou zijn. En nu kreeg ik vandaag opeens de keuze.
Feitelijk voel ik me lichamelijk niet heel veel beter dan in de eerste ronde van deze chemokuur, toen op 1e kerstdag. Toen voelde ik me uiterst matig. Maar met de wetenschap dat het eerste deel succesvol is aangeslagen, zit ik mentaal wel anders in de wedstrijd. Dus ondanks dat ik een beetje wollig en slap ben, leek het me een prima plan om dat maar even thuis te zijn, in plaats van in het ziekenhuis.
Mijn henQ-broeder Coen was over voor de lunch, samen hebben we mijn kamer leeg gesloopt - je verzamelt toch weer van alles: kerstversiering, kaarten, posters, waterkoker, theepot, snacks, boeken etcetera etcetera. Alles in zijn auto gepropt, mij erbij en we reden zomaar de grote buitenwereld in. Na alweer een week of 4 opsluiting doet dat wel wat met je.
Nu thuis lig ik enigszins voor Pampus, maar tevreden dat in mijn eigen bed te kunnen doen.
Wel ben ik nog op allerlei manieren verbonden met het AMC. Ten eerste moet ik minimaal drie keer per week langskomen voor bloedafgifte en controle van mijn Picc-Lijn. Door die lijn kan ik niet poliklinisch geholpen worden, wat ik op zich prima vind: liever lekker op de eigen afdeling. Verder dient er 24x7 een mantelzorger over me te waken - zeg maar een oppas - die me op enig moment binnen een half uur naar het ziekenhuis kan krijgen, mochten er rare dingen gebeuren. Lyd neemt hierin de leiding, desgewenst aangevuld met kinderen en andere vrijwilligers. Zelf geloof ik niet dat ik snel in een acute situatie kom - in de eerste ronde herstelde mijn bloed zich al voor er sprake was van een echte beenmergdepressie. Maar we respecteren netjes de regels.
In ieder geval ziet de wereld er weer even anders uit. Heerlijk om thuis te zijn!
--
PS: ik ben behoorlijk brak en zit voorlopig nog officieel in de dip. Dus tot nader order geen ongenood bezoek, geen bloemen en geen fruit etc sturen!
Fijn weer thuis <3
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenSpel fout.. Lekker joh Herman... fijn om weer thuis te zijn :)
BeantwoordenVerwijderenTop, home sweet home!
BeantwoordenVerwijderenHome sweet home, daar doe je het voor! Super fijn, voor jullie allemaal ! Martje
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat je weer thuis bent. Hoop dat je snel uit de dip raakt en volledig samen kan genieten. En wat fijn dat je mentaal sterker bent. We gaan er gewoon vanuit dat je lichamelijk ongemak ook dit keer nog meer blasten elimineert! Heel veel kracht en liefs Suus
BeantwoordenVerwijderenSlaap lekker, Herman! Liefs, Twan en Birgit
BeantwoordenVerwijderenWat een verrassing en wat fijn!!!
BeantwoordenVerwijderenWat fijn voor jullie. Hopen dat het je goed doet. Hoe goed de zorg in het AMC ook is, blijft Home sweet home. Geniet ervan.
BeantwoordenVerwijderenNo place like it! Goed te lezen. Geniet waar je kunt.
BeantwoordenVerwijderenWat heerlijk! Ff op adem komen thuis. En lyd succes met het aanvoerderschap van de mantelzorg! 😘
BeantwoordenVerwijderenThuis geeft je weer positieve energie. Die de lijn in je genezings grafiek weer wat doet stijgen
BeantwoordenVerwijderenGoed te lezen dat je weer even thuis bent, Herman. Geniet ervan.
BeantwoordenVerwijderenHopelijk ben je de dip snel te boven!
Niets lekkerders dan thuis in je eigen bed!
BeantwoordenVerwijderenWelkom thuis Hermanus! Petje af amigo, wat een klus...kus uit de Achterhoek ;-)
BeantwoordenVerwijderenHa Herman en Lyd, wat heerlijk dat jullie weer samen zijn, en dan samen met Bonnie , Bubbels en Nikki bijna fullhouse, fijn!
BeantwoordenVerwijderenSuperfijn (Her)man! In je eigen bed en toch voor Pampus; wat wil een zeiler nog meer?! :-)
BeantwoordenVerwijderen