Exit poll

Vanmorgen was ik in het ziekenhuis. Bij de bloedafgifte drong zich weer de parallel met verkiezingen op. Nummertje trekken, legitimeren, biljet in ontvangst nemen en wachten tot er een hokje vrijkomt om je bijdrage achter te laten. Wel een gezellige prikmevrouw in dat hokje, in plaats van de eenzaamheid van het kiesgeheim.

Beenmergpunctie ditmaal in het borstbeen. Met verdovingsspuitje merk je er bijna niks van. Drie buisjes vol merg en bloed naar het lab gestuurd.

Daarna even geluncht in het AMC. Ik herinnerde me hoe ik enkele dagen geleden op de zelfde plek nog bevend en bibberend mijn wrapje naar binnen werkte. Realiseerde me dat ik me vandaag heel veel beter voel. Fijn om vooruitgang te boeken! De hartslag daalt nog steeds, de hoofdpijn neemt af en ik ben tot meer in staat. Gelukkig maar, volgende week weer weer een nieuwe lading gif te verstouwen.

En nu wachten... Het lab had me beloofd om vandaag de bloedwaarden te produceren, maar ik heb ze nog niet in het systeem zien verschijnen. Mogelijk moeten ze eerst door een arts worden vrijgegeven. De bloedwaarden zijn als de exit polls bij de verkiezingen. Ze vertellen een breder verhaal, maar geven niet dezelfde waarheid als de daadwerkelijk getelde stemmen, in mijn geval de cellen in het beenmerg.
Het blijft dus voor beide metingen wachten tot morgen.
Dan kunnen we intussen vannacht in spanning kijken wat de polls in de US ons brengen....