Yoga
Een jaar geleden ben ik door mijn neef Frits meegesleept naar een power-yoga studio.
Zo'n net iets te warme ruimte, waarin je groepsgewijs verleid wordt om je in allerlei bochten te wringen.
Mijn eerste sessie beschreef ik dan ook na afloop aan Frits als 'geploeter'.
Maar ik werd er toch door gegrepen. Zeker in de koude maanden begon ik het heerlijk te vinden om een paar keer per week een uurtje voor mezelf te reserveren, mijn matje in de hitte uit te rollen, mijn grenzen steeds weer op te zoeken, ademhaling onder controle te houden en tot slot totaal relaxed en vol rustige energie op de fiets te stappen, de frisse buitenlucht in.
Nog meer dan het fysieke genot was het voor mij vooral ook een uurtje totale rust in mijn kop, iets dat mijn soort hoofd niet eenvoudig te bereiken is.
Bij Equal Yoga was ik een beetje een afwijkende verschijning. Het contingent 'man en boven de 35' is niet heel dik vertegenwoordigd. Ik deed vooral de op kracht gerichte sessies, zodat er meestal wel een gemengd gezelschap was, maar meerdere keren was ik die ene - oude, stramme - man tussen de nimbele vrouwenlijven. Maar yoga gaat niet om vergelijken, het is je eigen strijd om de kracht en balans in je eigen lichaam.
Het was tijdens een core power yoga sessie op zondag 9 september dat ik de eerste echte waarschuwing kreeg dat er iets mis was. Onder de bezielende leiding van Flean, een van de meest toegewijde en betrokkene trainsters, ging ik compleet door de grond. Nog een halve week ervoor had ik een zwaardere strong flow sessie naar tevredenheid afgerond, maar dit keer vond ik mezelf steeds terug, smokkelend op de mat. Na afloop verontschuldigde ik me nog, ik was blij dat ik niet vooraan had gestaan in de zaal. Ik schaamde me voor mijn slappe performance.
De 24 uur daarna heb ik moeten bijkomen van dat ene uur en in de weken daarna ben ik fysieke inspanningen uit de weg gegaan. Ik had beter naar mijn lichaam kunnen luisteren...
Achteraf gezien heb ik heel veel geleerd van mijn yoga-sessies. Ik had hier nu niet moeten en willen zitten zonder de bagage die ik dit afgelopen jaar verzameld heb.
Zowel de dagelijkse oefeningen die ik hier met mezelf doe in een poging mijn door prednison en gebrek aan beweging afkalvende spiermassa actief te houden, als ook qua ademhaling, houding en mentaliteit.
Want yoga is zeker ook een sport van het doorzetten. In de kleedkamer hing een tekst, die me altijd weer inspireerde verder te pushen:
En het is een sport van balans. Het in volledige rust in een inspannende, balancerende pose te staan, rustig doorademend, is de essentie van mijn dagelijkse opgave hier.
Lichamelijk zowel als geestelijk.
Dank aan Equal en hun team voor de voorbereiding op deze bijzondere reis!
Zo'n net iets te warme ruimte, waarin je groepsgewijs verleid wordt om je in allerlei bochten te wringen.
Mijn eerste sessie beschreef ik dan ook na afloop aan Frits als 'geploeter'.
Maar ik werd er toch door gegrepen. Zeker in de koude maanden begon ik het heerlijk te vinden om een paar keer per week een uurtje voor mezelf te reserveren, mijn matje in de hitte uit te rollen, mijn grenzen steeds weer op te zoeken, ademhaling onder controle te houden en tot slot totaal relaxed en vol rustige energie op de fiets te stappen, de frisse buitenlucht in.
Nog meer dan het fysieke genot was het voor mij vooral ook een uurtje totale rust in mijn kop, iets dat mijn soort hoofd niet eenvoudig te bereiken is.
Bij Equal Yoga was ik een beetje een afwijkende verschijning. Het contingent 'man en boven de 35' is niet heel dik vertegenwoordigd. Ik deed vooral de op kracht gerichte sessies, zodat er meestal wel een gemengd gezelschap was, maar meerdere keren was ik die ene - oude, stramme - man tussen de nimbele vrouwenlijven. Maar yoga gaat niet om vergelijken, het is je eigen strijd om de kracht en balans in je eigen lichaam.
De 24 uur daarna heb ik moeten bijkomen van dat ene uur en in de weken daarna ben ik fysieke inspanningen uit de weg gegaan. Ik had beter naar mijn lichaam kunnen luisteren...
Achteraf gezien heb ik heel veel geleerd van mijn yoga-sessies. Ik had hier nu niet moeten en willen zitten zonder de bagage die ik dit afgelopen jaar verzameld heb.
Zowel de dagelijkse oefeningen die ik hier met mezelf doe in een poging mijn door prednison en gebrek aan beweging afkalvende spiermassa actief te houden, als ook qua ademhaling, houding en mentaliteit.
Want yoga is zeker ook een sport van het doorzetten. In de kleedkamer hing een tekst, die me altijd weer inspireerde verder te pushen:
don't eat honey, chew bees!
Lichamelijk zowel als geestelijk.
Dank aan Equal en hun team voor de voorbereiding op deze bijzondere reis!
Knal die verwarming omhoog en doe samen met Frans een sessie in het penthouse!
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenHermannnn, je raakt exact de kern van wat yoga voor mij betekent en wat verwoord je dat dan weer briljant!! Lessen in balans, niet vergelijken, in de meest bizarre poses tegen jezelf zeggen “ all is well”, “be at ease with it” en ondertussen rustig door ademenen namasté!!!!
VerwijderenGoed om zo’n neefje te hebben! Keep breathing (mindfully...daar heb ik zo’n moeite mee bij mediteren zowel als in het dagelijkse leven...!).
BeantwoordenVerwijderenPrima, dat je de discipline opbrengt om dit nu dagelijks te doen. Maar wees niet teleurgesteld in jezelf als er ook dagen zijn, wanneer je er de fut niet voor hebt! Big safe hugs!
Hi Hermanator,
BeantwoordenVerwijderenHelemaal mee eens: yoga is super! En inderdaad vaak lachwekkend, hoe we ons groepsgewijs in allerlei idiote poses ploeteren.
En onze kids zijn het ook steeds meer aan het ontdekken en dat is mooi. Ze zullen er veel plezier van hebben.
Ik vind je blog geweldig. Je bent een schrijver. Ga maar lekker door 😀 Ik lees ze met plezier.
En was heel blij te lezen over het goede nieuws gisteren. TOP!!!
Jeroen
P.S. Ik heb nog even geen T-shirt maar ik ga je wel een leuk petje sturen.
Herman wat een schok toen ik van Peter hoorde dat jij dit hebt. Wat bijzonder dat je dit op deze manier met ons wilt delen (met je prachtige schrijfstijl). Ik bewonder je kracht en openheid over onderwerpen die vaak onbesproken blijven. We zijn met onze gedachten bij je en wensen jou, Lydia en jullie kids erg veel sterkte. Liefs Peter en Marlies
BeantwoordenVerwijderen"Man boven de 35", die houden we er in!
BeantwoordenVerwijderenHerinner me die eerste sessie nog goed, we waren allebei zwaar aan het ploeteren, maar voldoening gaf het zeker. Mooi dat je er zoveel aan hebt gehad. Ik ben alweer vrij snel afgehaakt, zonder echte reden, maar wel altijd met het voornemen om weer aan te haken. Dus de volgende keer sleur jij mij mee en gaan we weer samen ploeteren, deal?
BeantwoordenVerwijderenVolgens mij heb ik die nacht zelfs bij jullie op de Jacob gelogeerd omdat dat bussen naar het noorden niet meer reden vanwege de sneeuwstorm :-)
Verwijderen