Ontzorgd

Ik heb het al aan velen gezegd, maar nog niet geschreven op dit blog:

Hoe gelukkig ik ben met de buitenwereld die ik achterlaat terwijl ik hier zit.

Als dit me vijf jaar eerder was overkomen, had ik niet de vrijheid gehad om me zo vol op mijn genezing te richten als nu het geval is.

Mijn bedrijf henQ verkeerde toen in een heel andere fase. Alles scharnierde nog op Coen en mijzelf. Mijn wegvallen was voor hem een wellicht onoverbrugbare last geweest en voor mij een dagelijks schuldgevoel betekend, of tenminste dagelijks werk en zorgen. Ik merk nu al dat die paar zakelijke dingetjes die ik nog links en rechts afhandel mijn positieve energie ernstig op de proef stellen.

Maar hoe anders is de wereld nu! We hebben in de laatste jaren een fantastisch team opgebouwd, waarbij het segment van onder de 30 goed vertegenwoordigd is. Jonge mensen met veel energie en liefde voor het vak. Met plezier en liefde zie ik hoe ze taken en verantwoordelijkheden van mij overnemen, waaronder veel dingen die een jaar geleden nog helemaal hadden moeten worden overgedragen. Nu is bijna alles bekend en had ik al voor vrijwel elke rol een backup. Ook waren we al aan het kijken naar verdere uitbreiding van het team, zowel op partner niveau als ook qua internationale vertegenwoordiging.

Gisteren had het team gezamenlijk een uitje in Scheveningen, waarvan gezellige foto's mijn Whatsapp binnenstroomden. Oorspronkelijk zouden het twee dagen zeilen op de Jacob van Berlijn zijn geweest onder mijn schipperschap. Maar op geen enkele manier voelde ik me beroofd of buitengesloten. Liefde en trots voel ik, voor dit geweldige team dat samen henQ tot grotere hoogte zal stuwen. Thanks guys, love you all!

En dan ons gezin. Nog geen jaar geleden was iedereen in transitie. Nieuwe wortels aan het zoeken in Amsterdam, in Amerika voor studie, relaties die aan en uit gingen.

Toen woonden we ook nog op het schip, dat wegens vocht en schimmels off-limits zou zijn geweest voor mij als ik uit het ziekenhuis word ontslagen. Net als verbouwingen, en daar zat ons nieuwe huis op de Ruysdaelkade vol in. Een langdurig proces dat pas net voor de zomervakantie als "klaar" mocht worden beschouwd.

Maar wat een huis is het dan ook geworden! Na de heerlijke rommelige Pelf in Eindhoven (door velen voor studentenhuis aangezien) waar we met z'n achten woonden, nu een fantastisch overzichtelijk, schoon en strak huisje midden in Amsterdam. Met alleen nog Nikki en de honden thuis is het een volkomen ander bestaan. En een veilige haven om straks naar terug te keren.

Ook alle kinderen zitten in stabiele fases en zijn bezig om mooie dingen te realiseren. Lisa & Daan (ook aanwinst van 't laatste jaar) in blijde verwachting, Eline klaar met studie en werkend aan documentaire, Rutger lekker bezig met studie - nieuw studentenhuis aan het opstarten, Annemijn heerlijk in Delft - doet leerzaam & leuk jaar Stud-bestuur, Tess na halfjaar uit koffers levend nu met 5 meiden een geweldig huis aan 't Singel bemachtigd en Nikki ingeburgerd op haar nieuwe school met veel nieuwe vrienden en spannend transatlantisch avontuur voor de boeg.

En Lydia. Ook haar bedrijf heeft een enorme groei doorgemaakt tot op het niveau dat continuïteit geen zorg meer is. En met twee geweldige partners die haar in deze tijden ook ademruimte gunnen. En dan alle mensen die haar aandacht geven en met haar meeleven. Voor haar - maar zeker ook voor mij - heel fijn te weten dat er een wam bad daar buiten ligt dat mijn gezin en mij koestert.

Maar er is meer. Op allerlei vlakken zie ik dingen gebeuren die direct of indirect het gevolg zijn van mijn plotseling veranderde leven. Mensen die afstand hielden buigen zich uit gedeeld verdriet naar elkaar toe. Gaten die vallen worden uit onverwachte hoek opgevuld. Daar waar in het bos een boom gekapt wordt, groeit iets nieuws.

Mooi om te zien, vanaf mijn medische Olympus.

Jullie daar buiten lekker bezig = ik hier gelukkig. Keep on going!

het henQ team! 9 oktober 2018