Je bent helemaal klaar!
Mijn mailbox vulde zich altijd gestaag. Elke dag stroomden er een paar honderd berichten binnen, waarvan Google voor mij een eerste selectie maakte van 'priority mail', die nog steeds tot de honderd per dag kon oplopen.
Met ingenieuze filters probeerde ik zo snel mogelijk tot de essentiële mails door te dringen, daarnaast zorgde ik ervoor dat ik altijd al de prio-mail las en zonodig beantwoordde. Met als doel elke dag een - bijna - lege inbox.
De dagen dat dat niet lukte gaven me stress. Zeker als het meerdere dagen waren en de ongelezen, onbeantwoorde lijst groeide. Dan moest ik echt tijd inplannen om mezelf van deze last te ontheffen en weer vrij te kunnen denken en handelen.
Maar je leest het goed. Ik spreek in de verleden tijd.
Het onmogelijke is mogelijk geworden: sinds ik in het ziekenhuis lig, krijg ik nog slechts 5 mails per dag, waarvan het merendeel ongezien weggeklikt of doorgestuurd kan worden.
Als ik mijn Gmail app open, krijg ik dit plaatje te zien:
'Je bent helemaal klaar!' Ik weet niet wat Google daar precies mee wil zeggen, maar er staat een gezellige strandstoel bij, dus het zal wel goed bedoeld zijn.
Ik pijnig mijn hoofd welke lessen in management uit dit eclatante succes zijn te destilleren.
Allereerst heb ik de truc toegepast die ik met succes tijdens vakanties uitprobeerde: een afwezigheidsmelding die zegt dat mail alleen gelezen wordt als die opnieuw wordt gestuurd met het woord 'Urgent' in het onderwerp - en anders ongezien wordt gearchiveerd. Er kwamen dan meestal maar een stuk of 3 Urgents per week, maar uiteindelijk bleef er toch nog wat grasduinen nodig in de bak met vakantiemail.
Ook nu krijg ik af en toe een Urgent, meestal van mensen die me juist op mijn ziekbed willen bereiken - niet nodig dus, met deze hoeveelheid kan ik het wel aan.
Verder heb ik mezelf losgesneden van 2 zakelijke mailgroepen - o.a. de binnenkomende investeringsverzoeken en de discussies daaromtrent. Dat zal een stuk schelen en geeft te denken, aangezien ik inderdaad helemaal niet bij al die trajecten betrokken hoefde te zijn. Gaf wel goed gevoel voor wat er speelde, maar misschien was dit ook in het dagelijks leven niet essentieel.
Daarnaast houdt mijn team me flink uit de wind. Ik krijg - gelukkig - vrijwel geen verzoeken om ergens op te antwoorden. Slechts 1 lastig klusje heb ik vanuit hier nog voor henQ gedaan, verder alles laten vallen. Op zich een kunst, maar in het dagelijks leven staat het gelijk aan ontslag nemen.
Maar het allergrootste paardenmiddel is denk ik de afschrikwekkende ziekte zelf. Het nieuws heeft zich snel verspreid en ook buiten henQ houden velen rekening met mijn totaal veranderde omstandigheden. Dat waardeer ik zeer, het scheelt een boel in de mentale belasting die ik hier ervaar.
Dus samenvattend, wat kan een gezond mens hiermee?
Nog kritischer kijken of wat je binnenkrijgt ook echt voor jou bedoeld is.
Verder af en toe de Urgent truc toepassen.
En als dat allemaal niet afdoende werkt, kun je altijd nog een fatale ziekte voorwenden. Of krijgen.
Maar dan is mijn advies: zoek beter een andere baan!
Met ingenieuze filters probeerde ik zo snel mogelijk tot de essentiële mails door te dringen, daarnaast zorgde ik ervoor dat ik altijd al de prio-mail las en zonodig beantwoordde. Met als doel elke dag een - bijna - lege inbox.
De dagen dat dat niet lukte gaven me stress. Zeker als het meerdere dagen waren en de ongelezen, onbeantwoorde lijst groeide. Dan moest ik echt tijd inplannen om mezelf van deze last te ontheffen en weer vrij te kunnen denken en handelen.
Maar je leest het goed. Ik spreek in de verleden tijd.
Het onmogelijke is mogelijk geworden: sinds ik in het ziekenhuis lig, krijg ik nog slechts 5 mails per dag, waarvan het merendeel ongezien weggeklikt of doorgestuurd kan worden.
Als ik mijn Gmail app open, krijg ik dit plaatje te zien:
'Je bent helemaal klaar!' Ik weet niet wat Google daar precies mee wil zeggen, maar er staat een gezellige strandstoel bij, dus het zal wel goed bedoeld zijn.
Ik pijnig mijn hoofd welke lessen in management uit dit eclatante succes zijn te destilleren.
Allereerst heb ik de truc toegepast die ik met succes tijdens vakanties uitprobeerde: een afwezigheidsmelding die zegt dat mail alleen gelezen wordt als die opnieuw wordt gestuurd met het woord 'Urgent' in het onderwerp - en anders ongezien wordt gearchiveerd. Er kwamen dan meestal maar een stuk of 3 Urgents per week, maar uiteindelijk bleef er toch nog wat grasduinen nodig in de bak met vakantiemail.
Ook nu krijg ik af en toe een Urgent, meestal van mensen die me juist op mijn ziekbed willen bereiken - niet nodig dus, met deze hoeveelheid kan ik het wel aan.
Verder heb ik mezelf losgesneden van 2 zakelijke mailgroepen - o.a. de binnenkomende investeringsverzoeken en de discussies daaromtrent. Dat zal een stuk schelen en geeft te denken, aangezien ik inderdaad helemaal niet bij al die trajecten betrokken hoefde te zijn. Gaf wel goed gevoel voor wat er speelde, maar misschien was dit ook in het dagelijks leven niet essentieel.
Daarnaast houdt mijn team me flink uit de wind. Ik krijg - gelukkig - vrijwel geen verzoeken om ergens op te antwoorden. Slechts 1 lastig klusje heb ik vanuit hier nog voor henQ gedaan, verder alles laten vallen. Op zich een kunst, maar in het dagelijks leven staat het gelijk aan ontslag nemen.
Maar het allergrootste paardenmiddel is denk ik de afschrikwekkende ziekte zelf. Het nieuws heeft zich snel verspreid en ook buiten henQ houden velen rekening met mijn totaal veranderde omstandigheden. Dat waardeer ik zeer, het scheelt een boel in de mentale belasting die ik hier ervaar.
Dus samenvattend, wat kan een gezond mens hiermee?
Nog kritischer kijken of wat je binnenkrijgt ook echt voor jou bedoeld is.
Verder af en toe de Urgent truc toepassen.
En als dat allemaal niet afdoende werkt, kun je altijd nog een fatale ziekte voorwenden. Of krijgen.
Maar dan is mijn advies: zoek beter een andere baan!
I also get anxious if I can't get through all my emails, mostly because I'm convinced I'll miss kid stuff that will come back to kick me in the ass later. Like when I forget to sign up for the right sport or tryout or event or miss a teacher conference. Tempting to find another job but most of the time I like one :-)
BeantwoordenVerwijderenDepending on the machine, the participant can insert money or, in "ticket-in, ticket-out" machines, a paper ticket with a barcode, into a designated slot on the machine. The machine is then activated via a lever or button , which prompts reels that spin and cease to rearrange the symbols. If a participant matches a profitable mixture of symbols, the participant 1xbet earns credit based on the paytable. Classic symbols embrace objects such as fruits, bells, and stylized fortunate sevens. Most slot games have a theme, such as a selected aesthetic, location, or character. Symbols and different bonus features of the game are usually aligned with the theme.
BeantwoordenVerwijderen