Altijd positief?
Op dit Blog straal ik veel positivisme uit. Hoop en geloof, strijdlust en blijmoedigheid.
Het levert me van deze en gene ook de vraag op of dit nu allemaal echt is, of ik echt zo blij kopjeduikelend door de uitdagingen heen spring.
Natuurlijk zoveel mogelijk wel. Het is mijn taak in dit proces om geest en lichaam zo goed in vorm te houden voor de uitdagingen die komen gaan. De geest te voeden met lachen, creativiteit, communicatie. Het lichaam gezond te houden door oefeningen, lopen, slaap. Ik ben een positief ingesteld mens, het glas is voor mij het liefst helemaal vol.
Maar de weg naar de top leidt niet alleen over grazige alpenweiden. Er moeten ook zware rotsen beklommen worden, ijswanden bedwongen.
Sinds de laatste chemo merk ik dat ik op hoogte kom. De zuurstof is niet zo rijk als voorheen. Het pad wordt steiler, de stappen zwaarder. Simpele dingen als praten kosten energie. Met Lydia vandaag in de zon gezeten, heerlijk, maar het kostte energie. Eline, Annemijn en Rein langs gehad, maar eigenlijk geen puf meer. Voel me daar dan weer schuldig over. Ik wil een leuke positieve, optimistische man, vader, broer zijn. Ik wil hoop geven, geen slachtoffer zijn.
Maar soms zit het er niet in. Dan moet het even voetje voor voetje. Pole pole.
Naar de top.
Het levert me van deze en gene ook de vraag op of dit nu allemaal echt is, of ik echt zo blij kopjeduikelend door de uitdagingen heen spring.
Natuurlijk zoveel mogelijk wel. Het is mijn taak in dit proces om geest en lichaam zo goed in vorm te houden voor de uitdagingen die komen gaan. De geest te voeden met lachen, creativiteit, communicatie. Het lichaam gezond te houden door oefeningen, lopen, slaap. Ik ben een positief ingesteld mens, het glas is voor mij het liefst helemaal vol.
Maar de weg naar de top leidt niet alleen over grazige alpenweiden. Er moeten ook zware rotsen beklommen worden, ijswanden bedwongen.
Sinds de laatste chemo merk ik dat ik op hoogte kom. De zuurstof is niet zo rijk als voorheen. Het pad wordt steiler, de stappen zwaarder. Simpele dingen als praten kosten energie. Met Lydia vandaag in de zon gezeten, heerlijk, maar het kostte energie. Eline, Annemijn en Rein langs gehad, maar eigenlijk geen puf meer. Voel me daar dan weer schuldig over. Ik wil een leuke positieve, optimistische man, vader, broer zijn. Ik wil hoop geven, geen slachtoffer zijn.
Maar soms zit het er niet in. Dan moet het even voetje voor voetje. Pole pole.
Naar de top.
En misschien is gewoon 'zijn' al genoeg, soms, hoe de vlag er ook bij hangt. Ik denk aan het motto van Pap en Els: 'Sitting next to you, doing absolutely nothing, means absolutely everything to me.'
BeantwoordenVerwijderenDaar dacht ik dus ook aan Christine ..Gewoon zijn ..En dat is het lastigste om te realiseren gewend als we zijn aan doe modus... Herman, herinner je nog m'n omdraaing van geen paniek er is altijd een plan > geen plan, geen paniek ? hoe dan ook: ik geniet van je blogs !
VerwijderenOeps , van Martje dus .
VerwijderenZingend & positief langs de kliffen & berghelling op is de enige manier. Deze mannen in de video zullen met je meelopen en zingen. https://youtu.be/lrWBze10F7s
BeantwoordenVerwijderenMooi Demian!
VerwijderenIk ken jou lang niet zo goed als veel andere reageerders op je blog, maar ik weet wel dat 'lachen, creativiteit, communicatie' en tomeloze energie bij jou horen. When the going gets tough - The tough get going... (Billy Ocean - https://www.youtube.com/watch?v=005dEClwp8c)
BeantwoordenVerwijderenZet 'm op, mate! Ik blijf je volgen.
Er wordt heeeel veeeel van jou gehouden!!! En dat schuldgevoel, waar je het over had, ken ik maar al te goed; gelukkig staat dat volle glas er tegenover!
BeantwoordenVerwijderen